Miałem tak duży hype na ten film, że po seansie się rozczarowałem. Zacznijmy od tego, że to dobry film, może nawet bardzo, ale na pewno nie jest to film dekady czy coś jak można przeczytać w necie. Bardzo podobało mi się pokazanie galimatiasu, w którym uwikłani są naukowcy, wojskowi i politycy. Ten film ma momenty, ma dialogi, które dają widzowi do myślenia, problem taki, że nie dają mu czasu, aby to zrobić. Pierwsza cześć pędzi, scena za sceną, druga część zawiera kapitalną scenę próby wybuchu, to było serio wow (chociaż głosy, że trzeba na to iść do IMAX, okazały się bzdurą, oprócz tej sceny nie ma w nim nic na IMAX), a ostatnia część to proces, który mi się akurat podobał, ale na pewno wielu podmęczonych widzów po dwóch godzinach oglądania, nie zdzierży.

Z pewnością jest za długi, nie wiem też jak widz, który nie zna polityki tamtych czasów i nie kojarzy wcale fizyki kwantowej itd. poradzi sobie z tym filmem. Zrobiony jest dobrze, są ładne zdjęcia, muzyka jest świetna, reżyseria dobra, aktorsko Murphy bardzo dobry, chociaż dla mnie Robert Dwoney Jr. jeszcze lepszy. Jest dobry, ale nie jest jak się go reklamuje wybitny. Nolan pokazuje, że ludzie to głupole i sami siebie zniszczą, jednocześnie nie stoi po żadnej ze stron, co jest super. Pewnie obejrzę go jeszcze raz, warto go zobaczyć, ale to nie jest najlepszy film na świecie. Instagram: Mateusz o książkach