Film powstał w roku 1973 w Ameryka wplątana w wojnę w Wietnamie minęło 4 lata po sławnym festiwalu w Woodstock. Wtedy to "krwawy Sam" tworzy film o losach Henry'ego McCarty vel William Booney vel Billy the Kid. Majestatyczna opowieść z przepięknymi krajobrazami genialną muzyką Boba Dylana. Film aż kipi od odniesień do czasów Peckinpahowi współczesnych. Gdy Billy zostaje zchwytany po raz pierwszy przez Garreta następuje konfrontacja myśli fanatycznego katolika z myślami Kida, który reprezentuje całe młodzieżowe społeczeństwo. Sama postać Billy'ego to jak mówi jak wygląda bardzo przypomina guru ówczesnej młodzieży tj Jima Morrisona. Billy śpiewa o Marijhuanie, prowadzi rozwiązły tryb życia i pomimo że jest zabójcą bardziej przypomina pacyfistyczne poglądy części społeczeństwa niż jego przyjaciel szeryf Garret. Billy to ulubieniec ludności, a przeciwnik bogaczy. To pustelnik przyjazny apolityczny - wierzy w przyjaźń i dlatego niejest w stanie zabić Garreta. Szeryf Garret i ten fanatyczny katolik są doskonałym przykładem starego modelu życia. Hipokryzja społeczeństwa amerykańskiego lat 50-tych. Ówczesny tzw amerykański styl życia vs. ktoś inny niezwiązany z żadną kobietą a wręcz z wieloma kobietami, który nigdy niechce się zmienić. Ten film to klasyka którą trzeba oglądnąć i choć Peckinpaha trudno nazwać hippisowscem to uważam że film jest obowiązkowy dla ludzi tego pokroju dla "dzieci kwiatów". Brutalność scen Peckinpaha plus styl życia"dzieci kwiatów" no i oczywiście Bob Dylan. Obowiązkowo trzeba oglądnąć ten film