to wszystko. Nuda panie i rozczarowanie. Kilka luźnych wątków i brak wciągającej intrygi. Trochę za mało na film. Można sobie najwyżej popatrzeć z nostalgią na klimaty z tamtych lat. Najbardziej komiczny wątek, to chyba wątek...Polańskiego. Po tym szumie medialnym w polskich mediach, po tych wywiadach z egzaltowanym aktorzyną (sorry za to pejoratywnie brzmiące określenie, ale brak męskiego odpowiednika "aktoreczki" - bo "aktoreczek" chyba nie pasuje...;-) posikującym po nogach z emocji, że stał obok Margot Robbie i oddychał tym samym powietrzem, co ona, patrzeć, jak miga na ekranie w kilkusekundowych scenkach, ubrany w jakieś kretyńskie żaboty (trudno sobie wyobrazić, ale Polański zdaje się naprawdę popylał w takich ciuszkach), wypowiadając jedno zdanie (do psa), daje efekt niezamierzenie komiczny. Zwłaszcza, że cały film oparty jest w zasadzie na wątku masakry dokonanej w jego domu i oczekiwaniu widza, że cała akcja prowadzi właśnie w finale do tego wydarzenia. Oczywiście na tym polegał cały wic, że Tarantino zagrał widzom na nosie, ale z drugiej strony, jeśli by odjąć ten prowadzący donikąd wątek, to co zostaje z całego filmu? Kilka zabawnych scenek? Podsumowując - miał być wic, a tu nic...