Tak, liczę się z tym, że część z bardziej zapalonym kinofilów spróbuje mnie za to stwierdzenie ukamieniować, ale cóż zrobić, prawda wymaga poświęcenia.
Jestem gotów podjąć merytoryczną dyskusję z każdym kto przedstawi mi kontrtytuł do tego zaszczytnego tytułu ;)

A teraz a'propo filmu: jedno wielkie halo, gdzie ja jestem! Dialogi są dzikie, scenarzysta utrzymuje co prawda sens, ale oglądanie tego filmu bez kieliszka wina by wprawić się w odpowiedni nastrój przyspieszonej percepcji jest niewskazane. Trzeba myśleć do czego poszczególne zdania i cytaty się odwołują, bo pod względem erudycji... jeden wielki esej.
Ale ja to lubię.

O pracy kamery i montażu wiele nie można powiedzieć. Nie jest wybitna, nie jest zła, ot, średnia. Sądzę, że o wiele lepiej spisałaby się w tym filmie kamera a'la masterpiece Cottrel i spółki (banda Brytyjczyków, dopiero się rozkręcają ale kto widział jak działa to u nich nie pokocha innej. Ci państwo kochają akcentować dialogi odpowiednimi detalami).

Coś pominąłem? Gra aktorska. Cóż, twierdzę, że od roku 1973 rzadko trafia się przekonywująca gra. Naprawdę, naprawdę rzadko. Aktorzy prezentują swoje umiejętności, są w tym dobrzy, ale na mojego osobistego oskara za to nie dostaną. Mimo to odwalili kawał świetnej roboty, bo przez czas oglądania obrazu nie zastanawiałem się nad ich prawdziwością.