Hmm... Zawsze mam problem z takimi filmami. Uwielbiam tematy postapokaliptyczne we wszelakich przejawach, czy to gier, filmow, ksiazek itp. Ciezko jednak o produkcje, ktore pozwola naprawde wczuc sie w klimat takiego swiata, poczuc zapach spalonej ziemi, zniszczonych miast. Poczuc wszechobecne przerazenie, niepewnosc dnia i nocy, ciagle zagrozenie zycia. Najbardziej ten swiat pozwolil mi poczuc The Road. Book of Eli czegos brakowalo, chyba zbyt komercyjnie podeszli do sprawy. Natomiast Stake Land wpisuje sie chyba gdzies pomiedzy. Z jednej strony klasyczny przyklad jakiejs zarazy robiacej z ludzi zombie. Ale nie normalne zombie, podejrzewam ze autorzy scenariusza dali sie poniesc wszechogarniajacej swiat zmierzcho-manii i stworzyli cos na ksztalt wampiro-zombiakow. Troche to jakies takie niezbyt pasujace do klimatu. Raczej wole klasyczne kino w ktorym to ludzie sami dla siebie stanowia najwieksze zagrozenie w walce o przetrwanie w tak wyniszczonym swiecie. Z drugiej jednak strony tworcy probowali stworzyc postaci, ktore nie tylko beda sie opieraly hordom potworow, ale beda myslaly a przede wszystkim posiadaly uczucia, marzenia i jakas sensowna osobowosc. To zasluguje na uwage i odroznia ten film od typowej zombiakowej siepanki. Co bardziej wysmakowani widzowie na pewno beda sie czuli z lekka zawidzeni, gdyz wiekszosc przejawow tejze inteligentniejszej czesci filmu toczy sie werbalnie, glownei za posrednictwem narracji glownego bohatera. Na pewno lepiej by dla filmu zrobilo przeniesienie tych przemyslen do warstwy wizualnej i pozostawienie ich dla widza do odkrycia samemu. No ale nie mozna miec wszystkiego. Ogolnie bawilem sie calkiem niezle na seansie. Na moim mierniku Geigera wskazowka oscyluje w granicach 6-6,5. :) Fanom klimatu polecam.