W glorii i chwale horrorów wyprodukowanych w latach osiemdziesiątych jest jedna rzecz która spędza mi sen z powiek - to, że w końcu oglądnę je wszystkie. Nadciągająca nieubłagalnie jesień pobudziła mój apetyt na kiczowate historie, praktyczne efekty specjalne i skondensowane szaleństwo którymi nacechowane są filmy grozy klasy B (lub niżej). Zabrałem się więc za jeden z klasyków ery VHS i moich szczenięcych lat.
"The Blob", znany w Polsce jako "Plazma" opowiada o inwazji morderczej galarety z kosmosu.

Nie, czekaj, nie uciekaj! To nie tak jak myślisz!

Pomimo tego co napisałem dwie linijki wyżej "The Blob" ma jakiś pokrętny sens, dobrą grę aktorską, świetne efekty specjalne (paaanie, teraz takich nie robią!) i całkiem zgrabną aczkolwiek kiczowatą fabułę. Znajdą się tutaj również elementy bardziej lub mniej przaśnego humoru. Fabuła polega na tym, że na Ziemi rozbija się meteoryt zawierający świadomą, morderczą galaretę która nabiera apetytu na ludzkie mięso. Blob rusza na dłoni swojej pierwszej ofiary do małego miasteczka znajdującego się na bliżej niesprecyzowanym uboczu. Tam zaczyna się właściwa rzeźnia i chaos a galaretowaty twór im więcej zje tym większy się staje. Co więcej film oferuje także zgrabny plot-twist, bohaterowie giną na potęgę a całość pomimo trzydziestu lat na karku trzyma w napięciu. No i bawi.

Lubię fakt, że wszystkie starocie które korzystają z praktycznych efektów specjalnych starzeją się z niesamowitą gracją podczas gdy pierwsze podrygi CGI które często-gęsto zasilały filmy z lat dziewięcdziesiątych sprawiają, że niektóre obrazy są praktycznie nie do przełknięcia. "The Blob" fantastycznie zniósł próbę czasu. Jego kampowość, dobre zdjęcia (scena z motorem, mostem i helikpoterem), wymyślne sceny likwidacji niczego niespodziewającej się tłuszczy oraz nienachalny humor sprawiają, że jest to jeden z tych filmów które z czystym sercem mogę polecić na jesienny wieczór.

fb: baz strikes back