Film nakręcony na podstawie ostatniego scenariusza Akiry Kurosawy, którego sam mistrz już nie zdążył zrealizować. Czuje się w tym filmie jego rękę, bo niby to taki kolejny film o samurajach, ale jednak ma swój specyficzny klimat. Narracja jest niespieszna, wręcz powolna, a film przeplatany jest długimi niemymi ujęciami i scenami czysto dialogowymi. Poza tym "Ame Agaru" jest niejako hołdem dla Akiry Kurosawy, co widać także w obsadzie: Akira Terao, Shiro Mifune... Film ma bardzo optymistyczny wydźwięk, wręcz pokojowy rzekłbym, pozbawiony jest niemal jakiejkolwiek przemocy, poza tym gloryfikuje proste czynności, które mogą przynieść człowiekowi radość. Akira Terao gra tutaj ronina, który po wojnie domowej nie może znaleźć sobie nowego pana, wędruje więc wraz z żoną i czyni dobro. Przyznam, że trochę mnie on irytował, bo czasami sprawiał wrażenie, że ma uśmiech przyklejony do twarzy - dwa rządki białych jak śnieg zębów. :) Film całkiem niezły, jednak pozostawia spory niedosyt. Myślę, że gdyby zrealizował go Kurosawa, to wycisnąłby z niego coś więcej.