Wielka szkoda, że sam Kurosawa nie zdążył nakręcić tego filmu. Niemniej dzięki jego asystentowi, powstał dość wierna duchowi mistrza opowieść o dobrodusznym samuraju, któremu nie szło za dobrze w życiu.
Od początku do końca, film jest przesiąknięty swoistą atmosferą, na którą składają się świetne zdjęcia oraz bogactwo (nieprzesadne, na szczęście) dekoracji i kostiumów.
Narracja utrzymana w kontemplacyjnym tempie, dla niektórych może okazać się zbyt powolna, ale ci, co wielbią stylistykę twórczości Kurosawy, na pewno nie będą zawiedzeni. Co nie znaczy, że przyjąłem "Ame agaru" bez pewnego rozczarowania; fabuła jest dość skromna, niezbyt rozbudowana i pozbawiona większej dramaturgii. Gdyby wprowadzić jakieś większe napięcie do tej historii, byłoby już znakomicie. Może gdyby to Akira nakręcił, to uświadczylibyśmy większych emocji? Tego się nie dowiemy, ale i tak "Ame agaru" jest naprawdę ładnym kawałkiem kina. Choć spodziewałem się nieco więcej, tak to bywa.