Kiedy obejrzałem ten film w wieku lat niespełna 10-ciu, byłem zaszokowany; non stop wulgaryzmy (o dziwo, dokładnie przetłumaczone przez lektora), litry krwi, mnóstwo agresji.
Za drugim podejściem, byłem już mniej poruszony, wszak obejrzało się w życiu sporo krwawych produkcji.
Co mnie zatem najbardziej uderzyło w "True Romance"? Jego bezkompromisowy, amerykański styl bycia bohaterów. I nie jestem przekonany, czy rzeczywiście musiał ten film taki być. Owszem, już od pierwszej sceny w barze oczywistym było, że dialogi pisał sam Tarantino. Kłopot jednak leży w zbyt szablonowej reżyserii Tony`ego Scotta. Fabuła jest bardzo uboga, co tu dużo pisać. Najlepsze sceny trwają za krótko (jak choćby kapitalne przesłuchanie Hoppera przez Walkena), a te słabsze - zbyt długo (z finałową strzelaniną włącznie).
W sumie niezły, dość stylowy film rozrywkowy, lecz gdyby było to w pełni autorskie dzieło Quentina, to pewno byłoby lepiej. A tak jest dość nierówno. W sam raz, żeby wystawić 7/10.