Szczerze powiedziawszy, byłem dość sceptycznie nastawiony do tej produkcji odkąd tylko o niej usłyszałem. "Odgrzewane kotlety" - myślałem. Dopiero wczoraj wieczorem odkryłem jak bardzo się co do tego filmu myliłem.
Już od pierwszych scen poczułem coś, co towarzyszyło mi podczas oglądania lata temu po raz pierwszy Psów, czy Psów II. Dziwne połączenie nostalgii i ekscytacji faktem, że patrzę na coś, co jest po prostu genialne. Cały film trzymał mnie w napięciu do samego końca. Powróciły kultowe dialogi, sceny, postacie. Ale zdecydowanie nie trzeba być fanem "Psów", żeby docenić to dzieło. Film jest pełen akcji, świetnie zagranych scen, intryg, a także miewa przebłyski humoru (który miejscami jest puszczeniem oczka dla starych wyjadaczy, znających każdy dialog z poprzednich części na pamięć). Scenariusz Władysława Pasikowskiego ponownie nie zawiódł. Tym razem na główny plan nie wychodzi kwestia czarnych, czerwonych, czy wojny. Prześwietlona została kwestia niebieskich. Przedstawienie brutalności metod i niezbyt kolorowej policyjnej rzeczywistości operacji "fabryk" rozmieszczonych na terenie całej Polski wydało mi się zatrważająco celne.
Całość filmu zwieńczona została - a jakże - wspaniałą, nostalgiczną muzyką skomponowaną przez wybitnego Michała Lorenca. Nie zabrakło także tego jakże charakterystycznego motywu "Wieczory" z drugiej części.
Jestem ogromnym fanem "Psów" i film ten zdecydowanie do mnie przemawia. Przekonał mnie do siebie już od pierwszych minut. Jest to zdecydowanie godny następca poprzednich części. Należy jednak zauważyć, że jeżeli kogoś nie przekonał klimat pierwszej, czy drugiej części, to i w tym filmie zapewne znajdzie masę wad i oceni go negatywnie. Wydaje mi się, że tę serię filmów można albo kochać, albo nienawidzić. Szczęśliwie należę do tej pierwszej grupy, czego i Państwu życzę.