Uwielbiam dzieła Tarantiny. Są dość specyficzne ale ogląda się je z zaciekawieniem. Tutaj ani jeden moment nie jest nudny. Fakt, może obrzydza trochę motyw ze zboczeńcami zabawiającymi się z filmowym Marsellusem ale cała reszta jest niemal doskonała. Quentin wspaniale dobrał aktorów (swoją drogą śmietankę Hollywood) a oni świetnie spełnili swe zadania. Dobrym zabiegiem było rozrzucenie czasu akcji filmu. początkowo wydaje się, że późniejsze sceny puszczane wcześniej tworzą chaos ale na koniec wszystko jest dość zrozumiałe. Jak każdy film przechodzący do historii tak i ten tworzą niezapomniane sceny. Moją ulubioną jest ta kiesy kiedy do mieszkania, które na początku odwiedzają Vincent i Jules wpada z innego pokoju gość ze spluwą i strzela do nich kilkoma kulami. Co jest dalej wiecie sami albo musicie zobaczyć w każdym bądź razie jest to właśnie humor Tarantiny, który uwielbiam.