W chwili gdy piszę te słowa film ma ocenę 4,2.
Co czyni go w moim odczuciu filmem sporo niedocenionym.

Można odczuwać zmęczenie tematem.
Można odczuwać znużenie monotonią kadru, choć dla mnie film ten w jakiś surrealistyczny sposób zapewniał wrażenie ukojenia wizją, tworząc duże zderzenie w zestawieniu z narracją.
Można pewnie też narzekać i na tę narrację.

Ostatecznie jednak powstało w moim odczuciu jedno z najlepszych dzieł dokumentujące (słowo klucz) kryzys migracyjny. Nieatakujące obrazami wojny czy obozów dla uchodźców, których pełno w telewizji. Pokazujące wciąż jeszcze zwykłych ludzi, nie odartych z resztek godności. Jakby w stanie zawieszenia między tym co było i tym co przyjdzie. Gdy patrzy się na te ubrania, iphona, biżuterię... Myśli typu "czym oni się od nas różnią?" same przychodzą.

Bardzo doceniam ten właśnie pomysł na dokument.
Mimo, że warsztat jest surowy do granic to te 68 minut warto poświęcić.