ja tak się czułam po ostatnim filmie Smarzowskiego "Dom zły". Bardzo ciekawy reżyser, i wg mnie siłą jego filmów jest własnie dziwny niepokój, te wszystkie trudne do opisania uczucia, które towarzyszą seansowi każdego jego filmu. Obejrzę film na 100%!

Od razu powiem, że film jest dosyć mocny, choć nie zawsze, bo pokazuje też jak ludzie starali się w tym czasie i miejscu żyć normalnie, choć dookoła pełno było złych ludzi. Czasem jest nawet zabawnie, choć po seansie na pewno nie wyjdziesz uśmiechnięta (ale nie powiem, że to film po którym nie chce się żyć, bo też przynosi ze sobą pewną nadzieję).

W pełni się zgadzam z tą opinią. Warto zwrócić uwagę, co wielokrotnie powtarza reżyser, że jest to film przede wszystkim o miłości. Z tym że nie tej znanej z komedii romantycznych, tylko takiej na miarę tamtych okoliczności.

Warto też pamiętać, że Smarzowski nie jest autorem scenariusza, zatem przedstawienie rzeczywistości jest nieco inne niż w "Weselu" czy "Domu złym" - przede wszystkim, nie jest tak, że wszyscy bohaterowie są, mniej lub bardziej, umoczeni w błocie. Film pokazuje, że w tamtej straszliwej rzeczywistość żyli prawdziwie dobrzy ludzie - i to zarówno wśród Polaków, Mazurów i Rosjan. Przy czym Smarzowski nie serwuje tej dobroci w sposób ckliwy - i w tym, moim zdaniem, między innymi tkwi siła tego obrazu.