Smarzowski mnie ma. Po dwóch poprzednich produkcjach nie uważałem go za więcej niż poprawnego reżysera. Ale tutaj stworzył obraz który wgniata w fotel. Zrobił to co w kinie lubię- odsłonił mało znane i chlubne karty historii, a przy okazji zagrał na moich emocjach. I to wystarczyło by wyszła rewelacja. Ten film miejscami bawi, najczęściej jednak denerwuje, wzrusza, przeraża. I cholernie zapada w pamięć. Jest od strony technicznej cholernie barwny (te ujęcia w scenie tortur, skokowy montaż, nagłe wybuchy przemocy, znakomita muzyka), a od aktorskiej nie ustępuje. I w zasadzie nie chce mi się rozpisywać, po prostu polecam- film roku 2011 jak dla mnie.