Jeśli ktoś dysponuje mocnymi nerwami i nie przychodzi do kina, aby się pośmiać, wyluzować ale chce coś przeżyć i poznać historią zwykłych Polaków (nie elit politycznych, wypiętrzonych przez historię do rangi bóstw) z innej perspektywy, to powinien zasuwać na ten świetny film. Oprócz brutalnych Kilka fantastycznych scen, choćby ta gdy Róża rozmawia z Tadeuszem przed domem o zwyczajach Mazurów albo bardzo intymne ostatnie momenty choroby i sama śmierć i moim zdaniem, co najważniejsze (oprócz historii bohaterów przedstawionej w filmie, pokazanie, że Mazurzy to Polacy – nowy wątek odnośnie odzyskiwania przez Niemców majątków) to pokazanie tego, ile kobieta może wytrzymać dla swojej rodziny i ciągłego podnoszenia sie człowieka z przepaści Stworzenie postaci przez Pana Marcina Dobrocińskiego, Pani Agaty Kuleszy – powalające. Do tego Pani Kinga Preis, czy Panowie Jacek Braciak, Marian Dzięciel, Edward Lubaszenko, Eryk Lubosz, Szymon Bobrowski czy też Jerzy Rogalski - pokłony. Wszystkim serdeczne dzięki za film

Z ukłonami