niedopowiedzeń, pytań i niedokończonych zdań. Ale to bardzo dobry reżyserski zabieg. Pozwala nam wejrzeć w siebie, w to jak i co myślimy o tych nie do końca pokazanych, wypowiedzianych, nazwanych wydarzeniach, emocjach. sposobach radzenia lub nieradzenia sobie z traumą. Reżyserka nie ocenia. Mam nadzieję, że widzowie też. Bo każda z tych trzech kobiet prowadzi swoją bitwę, na swój sposób. Pewnie każdy ma inne wyobrażenie, co powinny robić. A w takich sytuacjach "powinność" i uczucia to dwa różne światy.
Bardzo dobra gra aktorska całego zespołu, piękne zdjęcia i świetnie dobrana ścieżka dźwiękowa.