Bardzo dobry opis Nakfa. Dodam tylko, że rzeczywiście można się pogubić już na samym początku filmu - pojawiają się coraz to nowe postacie o podobnie brzmiących japońskich nazwiskach, a większość z nich to szpiedzy i trudno rozeznać dla kogo i na ile stron pracują. Wydanie Criteriona, choć ubogie w dodatki, ma bardzo pomocną opcję pt. galeria postaci występujących w Samurai Spy, wraz z krótkimi charakterystykami. Jest to bardziej film szpiegowski. Jeden z klanów ukazanych w filmie jest chrześcijański (rzadkość w japońskim kinie).
Jest według mnie kulminacyjna scena w tym filmie - to próba przejęcia szpiega podczas festynu. Scena jest bardzo efektowna a dramatyzmu dodaje jej miarowa muzyka na bębnach autorstwa Toru Takemitsu, bez którego trudno sobie wyobrazić wiele świetnych japońskich filmów. Rzeczywiście rozrywka na wysokim poziomie, z ambicjami historycznymi.

Film dostarcza sporej dawki rozrywki, jednak - po mojemu - miał on na celu nieco więcej. "Samuraj-Szpieg" zawiera sporą dawkę komentarza społeczno-politycznego odnoszącego się do problematyki zimnej wojny. Inna sprawa, że po kilkudziesięciu latach od powstania komentarz ten jest jeśli już nie nieczytelny, to przynajmniej zdezaktualizowany. Niemniej jednak film broni się intrygą i zdjęciami, przez co nadal ogląda się go z niekłamaną przyjemnością.
Więcej na ten temat pozwoliłem sobie napisać tutaj: http://panoptykon.blogspot.com/2011/02/samuraj-szpieg-masahiro-shinoda.html.