Obejrzenie pierwszych dwóch części Police Story sprawiło, że mam wysokie oczekiwania co do filmów z Jackie Chanem. Ten film niestety im nie sprostał. Elementów humorystycznych jak dla mnie tutaj praktycznie nie było, no może poza paroma pojedynczymi przypadkami.

Wątek z upośledzonym bratem głównego bohatera był za to ciekawym zaskoczeniem - większość filmów z Chanem kojarzyłem przede wszystkim z lekkim klimatem, a tu nagle poruszający, poważny, dojrzały na swój sposób, motyw. Podczas sceny, gdy Fung wybucha wściekłością, żaląc się na brata, praktycznie zaniemówiłem - zagrane to zostało niesamowicie przekonująco - widząc to możemy idealnie wyobrazić sobie, przez co musiał przechodzić bohater i jak wiele go to musiało kosztować.

Nie oglądam dużo filmów o sztukach walki, toteż mam raczej kiepskie rozeznanie, ale mi osobiście czas się dłużył na większości końcowych walk. Stały się nużące. Parę scen odzyskało moją uwagę, ale zwykle jedynie tylko na moment. Dialogi? Nierzadko żałosne (jak wówczas, gdy bohater mówi do jednego ze "złych" - Nie zatrzymuj mnie, a ten rzuca mu - Taka praca, czy coś w ten deseń). Również końcowy zlepek scen pokazujących bohatera w więzieniu i jego brata na wolności zdawał mi się nieco przydługi.

Ogólnie mam wrażenie, że w filmie czegoś zabrakło. Cały czas czekałem na jakiś przełom, coś, co sprawi, że śledzenie kolejnych wydarzeń aż do rozwiązania akcji stanie się prawdziwie ekscytujące. Niestety, zamiast tego, w około 3/4 długości zacząłem nieco gubić wątek, bo film zupełnie mnie nie zaabsorbował. Do tej pory nie jestem pewien, jaki dokładnie plan działania podjął Fung, i co, jak, dlaczego się działo.

Z reszty plusów można wspomnieć o całkiem emocjonujących strzelaninach, i mimo wszystko całkiem lekkim, fajnym klimacie.

Od biedy można obejrzeć, ale mi ten film niezbyt podszedł. Zważając na to, że zaczynam dopiero swoją przygodę z filmami z Chanem, mam nadzieję, że natknę się na masę lepszych od tego.