Reżyser w "Skandalu" przedstawia rodzącą się 'popkulturę' w Japonii po II WŚ (zresztą temat poruszany wówczas bardzo często przez wielu reżyserów) a ściślej - tzw. prasę bulwarową. Ta, jak wiadomo, niewiele wspólnego ma z prawdą i szuka skandali którymi zdobędzie popularność, często kosztem dobrego imienia osób, w pewnym sensie, publicznych. Obecnie już mało kto liczy się z prasą brukową, dlatego też tematyka filmu znacznie się zdezaktualizowała.
Postacie dramatu to malarz (Mifune)i piosenkarka(Yamaguchi), którzy są pomówieni przez cynicznego redaktora naczelnego brukowca "Amour" o romans, oraz ubogi prawnik(Shimura), który pragnie bronić tychże. Choć już na pierwszy rzut oka nie wygląda na osobę zdolną wygrać jakikolwiek proces, to wspomniany artysta, daje mu szansę oraz zaprzyjaźnia się z jego chorą na gruźlicę córką. Obrońca zostaje jednak przekupiony przez dziennikarza i sabotuje proces aż do momentu gdy jego córka umiera na gruźlicę...
Film momentami wzruszający- zwłaszcza sceny w których występuje mała Masako, jednak niemalże cały czas czułem zażenowanie poczynaniami obrońcy. Zastanawiało mnie dlaczego dwójka artystów ryzykuje własne kariery przyzwalając takiemu obrońcy na działanie.
W każdym razie - na pewno nie jest to dzieło wybitne i nie dorasta do pięt późniejszym filmom Kurosawy, jak chociażby "rudobrodemu". Dlatego te najpierw, Skandal jak już to dla porównania.