Tez tak uwazam. Film infantylny, raczej dla dzieciaków ale mozna wyciagnac z niego puente. Niby taka prosta historia ale po głębszym namyśle mozna stwierdzic,ze kazdy z nas poszukuje takiego jednorożca w zyciu i gdy go znajdzie wskakuje na kolejny level życiowy.

Nie zgodzę się, że film jest infantylny. Tak się składa, że poszczególne sceny, dialogi (szczególnie dialogi! poszczególne słowa, frazy, sposób wypowiadania się), elementy choreografii są dobrane nieprzypadkowo. Dla mnie jest tutaj cała masa symboli, tak dużo, że potrzebuję obejrzeć ten film ponownie, bo mam wrażenie, że ich wszystkich nie zarejestrowałam. Te symbole opowiadają pewną historię, która jest inna, niż to co na pierwszym planie. To o czym mówisz, tj. infantylność w tym filmie, jest pewnego rodzaju zabiegiem artystycznym, realizm magiczny tak ma, że sięga po pewne nietypowe narzędzia. Z mojej perspektywy, w tym filmie nie ma nic infantylnego, natomiast mamy do czynienia z dość powszechnymi problemami, które nie tylko dotyczą ludzi młodych, relacji, rodziny, społeczeństwa, czy systemu w którym żyjemy. Moim zdaniem ten film jest tak skonstruowany, że tą wspomnianą historię, każdy będzie odbierał trochę inaczej, przez pryzmat własnych doświadczeń i obserwacji. Wydaje mi się, że w wielu przypadkach osoby oglądające ten film, nie są w stanie do końca odczytywać tych rzeczy, bo nie posiadają matrycy czy klucza by to odczytywać wśród własnych doświadczeń. Jak dla mnie, ta cała "infantylność" tego filmu jest tam wprowadzona jako tło, kontrast, tak aby móc wyraźnie zobaczyć dysonanse i sprzeczności o których jest mowa. Jestem zadziwiona i zszokowana, jak mocno artystyczny jest to film, i nie boję się określić go mianem "sztuki", bo sądzę, że co odbiorca, to będzie inna interpretacja, i to jest niesamowite. Chociaż na sam koniec przebija się jedna, w zasadzie jednoznaczna i wyraźna interpretacja jednorożca.