Gdyby nie było... pierwszej wersji, to by było... jako tako z tą drugą. Dla twórców "Smętarza..." AD 2019 tak się nieszczęśliwie składa, że komuś kiedyś wpadło do głowy, aby sfilmować jedną z miliarda (a może więcej) opowieści S. Kinga i, chcąc nie chcąc widz musi konfrontować obie wersje. Z ręką na sercu muszę przyznać, że są one równie nijakie, nawiasem mówiąc jest taka przytłaczająca większość - oczywiście poza "Lśnieniem" - ekranizacji prozy Stephena Kinga. Nie umiem sobie tego wytłumaczyć, ale widocznie nie każde słowo daje się zamienić w obraz.
O "Smętarzu... chyba nie warto się zbytnio rozpisywać, bo jest w miarę poprawny, ale niczym nie uwodzi widza. Nawiasem mówiąc, nawet się nie stara. Trudno go uznać za horror, raczej jest czymś w rodzaju bez polotu nakręconej współczesnej opowieści gotyckiej. Wydaje mi się, że pierwsza wersja, choć też mocno siermiężna, jednak była nieco lepsza, ale to oczywiście kwestia gustu. Nie czuję się jednak zawiedziony, bo niczego specjalnego nie oczekiwałem, tym bardziej, że oryginał literacki też nie jest fajerwerkiem intelektualnym, ot taka sobie historyjka na pograniczu miejskiej legendy i opowieści przy ognisku.
W tej sytuacji trudno mi zakwalifikować film do kategorii wyższej niż "ujdzie", bo pod każdym względem jest nijaki i nie pomogła mu nawet obecność tak doskonałego aktora jak John Lighgow.
P.S. Nie rozumiem, jak odtwórcą głównego bohatera mógł stać się tak odpychający aktor jak Jason Clarke?