[UWAGA SPOILER]
uważam, że film nie jest żadną gloryfikacją anfetaminy.
pokazuje jak narkotyk wykańcza człowieka...
bardzo ciekawie jest przedstawiona końcówka filmu - bardzo symbolicznie, podobnie jak we wspominanym (i porównywanym tu na forum) "requiem dla snu", jednak tu z lekkim optymizmem...
otóż chodzi mi o to że gdy "kucharz" traci cały swój sprzęcik i już nie ma nikt z bohaterów "spuna" to każdy z nich zapada w końcu w kojący sen - odpoczynek... przy kojącej muzyce Djali Zwan - "Always".
również ostatnie słowa "kucharza" odnośnie tego co może powinna uczynić jego matka i ta ostatnia scena jakby niosą nadzieję że bez "spuna" jest spokój i odpoczynek którego przez cały czas w filmie jakby brak - między innymi przez tak specyficzne ujęcia kamery ...

mysle ze masz racje ... fajnie to ujoles .. odpoczynek :)...

Chciałbym zaznaczyć, że ten film nie traktuje o Amfetaminie (jak to widzę w waszych oczach) a o Metamfetaminie, zupełnie różne substancje...

Cook był najbarwniejszą postacią w filmie, a ta historia o jego matce, coż zmusza do przemyśleń: patologiczna matka --> zmarnowane życie;/ wzruszające, tragiczne...
i jak na postać graną przez Rourka przystało, Cook odchodzi z tego świata efektownie.