Możnaby spokojnie zrobić dwunastoodcinkowy serial, po 45 minut każdy. Możnaby wówczas spokojnie i wiernie, doskonale wszystko zmieścić, a i klimatu na pewno by nie zabrakło.

Niestety twórcy postanowili się skupić na jednym wątku, rok okroili od marca do końca października, pozmieniali wiele faktów i mocno poplątali. Każda scena śmieszy i razi brakiem profesjonalizmu i sztucznością. Za to znakomitym wyborem był Corey Haim jako Marty. Gary Busey trzymał poziom. Reszta wypadła bardzo blado, a Everett McGill to zupełna porażka - fizjonomią nie pasuje do Kingowskiego opisu i gra fatalnie. A ten metal...