PILINHA: {__webCacheId=filmBasicInfo_pl_PL, __webCacheKey=219043}
7,6 5  ocen
7,6 10 1 5
Star Spangled to Death
powrót do forum filmu Star Spangled to Death

z odwiecznego cyklu WE WANT YOU! - come to the nearest recruiting station, it's plenty of them in your city - kena jacobsa odkrywanie serca ameryki..

oto - ni mniej, ni więcej - jesteśmy świadkami przeglądania sobie i komentowania przez reżysera propagandowych filmików na u2bie w gorącym, nerwowym i newralgicznym czasie po nine/eleven..

do którego pretekstem było osłupienie kena jacobsa (podczas projekcji Fahrenheit 9.11 moore'a) na widok prezydenta busha czytającego dzieciom bajki w czasie ataku na world trade center.

czas ma charakter kołowy, historia zatacza kręgi, a dwunożne pełzaki (w roli dwunożnych pełzaków poczciwi obywatele mleczkiem, miodem i coca-colą płynącej krainy wolności i hamburgera), dobrowolnie skazujące siebie i swoje pociechy na pranie mózgów (w roli pralki ścinki z amerykańskich kronik filmowych) niczego nie uczą się na błędach.

ale - tu już dopowiadam sobie - jest nadzieja! cudowne byty wypełzłe spod kopuły teatralnego geniuszu jacka smitha wpadają przez dachy raz po raz z olśnieniami; zaburzają kłamliwą narrację własnymi kłamliwymi rojeniami.

jack smith i jego nadworna pranksterska ekipka to jedyni zawodnicy, z którymi będziemy tu obcować w czasie rzeczywistym. cała reszta - zdają się mówić twórcy - to fikcja.

jack smith jako jedyny nie udaje, że kłamie i udaje (zgodnie z zasadą sztuki, która przy pomocy kłamstwa mówi prawdę), w przeciwieństwie do tych, którzy kłamiąc udają, że mówią prawdę (zgodnie z zasadami sztuki propagandy).

napis z czołówki wiele tu wyjaśni: other movies shows you theater pretending to be life, our movie shows you life pretending to be theater..

twórcza eksplozja wyobraźni to jedyna broń w walce z ogłupiającą propagandą systemu wielkiego babilonu - zdają się mówić twórcy - i w tym jest nasza jedyna pociecha: w twórczym zaburzaniu narracji.

słowem: archaiczne odrodzenie wiecznie żywe! eliade i mit wiecznego powrotu; sztuka jako zawieszenie czasu; gest artystyczny, znosząc czas świecki, zanurza cię w czasie mistyczny; wytrąca starcowi klepsydrę z ręki, staruszce kradnie zegarek, powtarza akt stworzenia, wieszczy chaos wszelkiej formy, przywraca pierwotną kołomyję.