To film, który normalnie walnął mnie w głowę. Opowiada o środowisku małoletnich prostytutek, o próbie wyjścia z bagna, stworzenia choćby pozorów normalnego życia, o tym jak przeszłość dopada nas w najmniej oczekiwanych momentach. A przede wszystkim o tym, jak dorośli mogłą wpłynąć na los dziecka, bo to nie dzieci są złe od urodzenia, to błędy dorosłych robią z nich narkomanów, prostytutki i wyrzutków społeczeństwa. Choć film nie ma jakiejść szczególnej fabuły (ileż to razy oglądaliśmy na ekranach przegranych ludzi), technicznie też nie ma rewelacji, ale wrażenie zrobił na mnie ogromne. Dlaczego? Bo ciężką historię na zasadzie kontrastu przedstawia bez bzędnego wulagryzmu i brutalności, wręcz w prawie sielankowej konwencji. Patzrąc na dziewczynę kupującą lody widzimy w niej swoją siostrę, córkę, koleżankę. A film pokazuje, jak życie może taką zwykłą dziewczynę doświadczyć. Plus muzyka z początku nie zapowiadająca nic złego, staje się w końcu filmu przejmująca. Dobra Kelly i młodziutki Hans dają sobie doskonale radę ze swymi rolami.