Ten film utwierdza widza w przekonaniu, że w latach 30. obok Claudette Colbert i Bette Davis to właśnie gwiazda Marlene Dietrich wznosiła się najwyżej wśród niezapomnianych aktorek. W dużej mierze ten film, podobnie choćby, jak wcześniejsze "Maroko" bazuje na bardzo dobrej grze aktorskiej Dietrich (choć gorszej jednak niż wspomnianym wcześniej klasyku czy chyba nawet w "Błękitnym aniele"), sporej ilości zbliżeń, a także ogólnemu czarowi, jaki rzuca tak na widza, jak i na bohaterów filmu. W pewnym stopniu jest ona tutaj znowu kobietą niedostępną, kryjącą się we mgle, zaszytą w przedziale pociągu. Jednak kiedy zmusza ją do tego sytuacja potrafi doskonale przejąć inicjatywę i użyć swej inteligencji, a także przebiegłości (np. scena złagodzenia gniewu Changa i poświęcenie dla Donalda Harvey'a), przeistacza się w kobietę aktywną. Myślę, że można zaryzykować stwierdzenie, że von Sternberg po raz kolejny bazuje na swoim niesamowitym odkryciu z poprzednich filmów, czyli Dietrich, aczkolwiek dla zrównoważenia stara się o charakter głównego wątku fabularnego, rysowanie innych postaci (które nie zawsze może się podobać w tym filmie), budowanie nastroju romansowego i melodramatycznego, jak również chce przemycić urywki sytuacji społeczno-politycznej ówczesnych Chin (ten ostatni element jest jednak na tyle szczątkowy i podporządkowany głównemu wątkowi romansowemu, że chyba nie należy go przeceniać). Wybijają się z pewnością także bardzo dobre zdjęcia (zresztą nagrodzone Oscarem), przykładem chociażby świetny wjazd pociągu i zatrzymanie go dalej przez leniwą krowę, jak również sam wyjazd pociągu z zatłoczonego targu, pełnego ludzi i zwierząt. Pewne anachronizmy są obecne w tym filmie, co czyni go mniej uniwersalnym niż niejeden niewiele późniejszy film z podobnej konwencji, jednak jak na początek lat 30. jest to nadal kino na ocenę dobry plus. Ode mnie 7,5/10 i kolejny udanie wykorzystany czas przy podziwianiu zdolności Marlene Dietrich.