A moim zdaniem absolutnie nie chodzi o to, by rezyser wykazal sie czyms jeszcze..
zgadzam sie ze wszystkim, absolutnie wszystkim w wypowiedzi Swietlistego (to zadziwiajace tak na marginesie, ze przy filmie wywolujacym tak skrajnie odmienne reakcje, sa dwie osoby ktore jednak odbieraja go podobnie).. z wyjatkiem tego, co piszesz wlasnie o "potencjale rezyserskim".. bo Jonathan jest tu rezyserem z nazwy, bo musial byc jakos okreslony jego udzial w tzw. produkcji filmowej, ale moim zdaniem absolutnie nie jest kims, kto lyknie bakcyla udanego filmu i zacznie robic kolejne bo uzna ze mu to wychodzi. to nie tak! to nie jest film w takim znaczeniu, w jakim zwykle film jest rozumiany - jako fikcja, jako historia, ktora ktos sobie wymyslil i nam opowiada, bo zachwycil sie swoim geniuszem i chce sie tym podzielic. To jest zycie! i pewnie narazam sie na smiech niektorych, bo przeciez kazdy sobie moze przeczytac, ze to jest autobiograficzny dokument i wszyscy wiedza co teg dwa wyrazy znacza. ale ja nie o tym. Chodzi mi tylko o to, zeby zachowac szacunek w stosunku do tego, co zostalo pokazane. jak trud i cierpienie rodziny w sposob BARDZO autentyczny zostal przekazany ludziom zupelnie obcym. To jest akt wielkiej odwagi. I na pewno rezyserowi bardzo milo z powodu wszystkich recenzji i pozytywnych opinii pelnych uniesien, jakich moze wysluchiwac. Ale mysle, ze dalece wieksze znaczenie ma dla niego funkcja terapeutyczna, jaka ten film dla niego i jego matki spelnia. Zreszta sami pisza o tym w reakcji na opinie krytykow i widzow. Wiec podsumowujac, nie bardzo podoba mi sie przekonanie, z ktorego wynika "miejmy nadzieje, ze nastepne produkcje beda rownie udane".. ludzie to nie jest Hollywood! to nie jest poklask i chec zrobienia czegos, co sie spodoba publicznosci! to jest dramatyczne poszukiwanie formy pomocy, ktora pozwoli sie temu czlowiekowi jakos odnalezc i poukladac w jego zyciu.. Nie oczekujmy, ze nagle stanie sie doskonalym tworca prezentujacym nam zycie w formie fikcji, ktora trafi do nas rownie skutecznie ..!

Moze czepilam sie jednego zdania, ale nie bylam w stanie przejsc obok niego obojetnie..