Kilka faktów. To jest film o leatherface, który mieszka z mamusią, a nikt nie wie o jego istnieniu (nie siedzi w piwnicy czy w ukrytym pokoju pod schodami, tylko normalnie na piętrze). 50 lat wcześniej zmasakrował kupę ludzi, po czym jak gdyby nigdy nic wrócił do domu i siedzi, czekając aż znowu ktoś go wk*rwi. No i w końcu nadarza się okazja żeby krzepki 60-kilku latek wyjął swoją 50-letnią piłę, odpalił ją jak nówkę sztukę i rozpoczął swój krwawy balet. A śmiga bez zadyszki jakby miał najwyżej trzydziestkę na karku, nie ma problemu z podniesieniem niemal nad głowę człowieka nabitego na piłę. No dobra czepiam się, przecież to tylko głupawy slasher. Ale może dla odmiany rozpisać ciut lepiej role, żebym mógł poczuć choć cień sympatii do któregoś z bohaterów? (no dobra, teksańczyk był spoko). Może darować sobie idiotyzmy, pod tytułem przecięta niemal na pół osoba w odpowiednim momencie cudem ożywa i ratuje z opresji bohaterkę? Może popracować kapkę dłużej przy scenariuszu, żeby wszystko jako-tako się trzymało kupy? Może czymś dla odmiany zaskoczyć widza, zamiast powielać w kółko te same schematy, te same idiotyzmy, te same znane od dekad zagrywki? Ech można sobie pomarzyć...