Niestety nie istniałem jeszcze w tych czasach :D

Gdy oglądałem film pierwszy i drugi raz, jako gówniarz w podstawówce, to nie chciałem oglądać filmu sam ze względu na końcówkę! ;D

Miałem to samo :) zasypiając sam w ciemnym pokoju co pewien czas zerkałem w okno, czy aby nie ma tam czaszki Terminatora z czerwonymi ślepiami he.

podpisuje się. Ja do dziś boję się końcówki proszę :
http://www.youtube.com/watch?v=lXUUtLv4sCg

Może nie umierałem :) ale strach był. Czerwone ślepia widziałem w każdej ciemnej uliczce jak wracałem do domu wieczorową porą.

Przyznam że mnie przerażał T-800
Jego małomówność i precyzja z jaką wykonywał bez żadnych emocji swoją misję

faaajna klasyka ;-)

:)) Śniło mi się często, że ściga mnie T800, ale częściej jednak T1000:))

A mnie się śniło że nie powstała nigdy część trzecia ani salvation :))))
To był PIĘKNY SEN :))

Co prawda to prawda ....: ) Ja pozostałe części ( 3 i 4) traktuje jak ciekawostki, takie fan-fiction.

Ja traktuję tak jakby to było coś w stylu Kronik Sary Connor - powstałe wyłącznie na potrzeby telewizji a nie do kina :)

Co prawda, to prawda... Chociaż osobiście uważam, że gdyby trzecia część nie odnosiła się do poprzednich Terminatorów i byłaby po prostu osobnym filmem, dawałaby radę w swoim gatunku. Niestety, bruździ w legendzie... Ale i tak jest inne słowo, którego bardziej się w przypadku T1 i T2 boję i mam nadzieję, że nigdy go nie usłyszę - remake... Już jeden klasyk kina z Arnim postanowili "zremejkować" i nic dobrego z tego nie wyszło (Total Recall). To tak, jakby chcieć remake Ptaków albo Casablanki zrobić.

T-1000 tez mnie przesladowal kiedys w snach... wiele razy. W jednym z nich mialem po swojej stronie T-101:D

Mnie przerażał Myśliwy i ludzkie czaszki miażdżone pod gąsienicami, koszmar jak ma się z 8 lat i widzi takie coś. :D

Za dzieciaka nigdy nie moglem patrzec na scene kiedy terminator doprowadzal sie do porzadku przed lustrem:)

Też fakt, szczególnie zniechęcało mnie wycinanie oka :D

Ja też bałam się tego kolesia, do tego stopnia, że obejrzałam ten film dopiero po 12 latach. Ten film mnie przerażał i jak już go obejrzałam po tych kilku latach przerwy to nadal mnie przerażał, chociaż nie tak jak miałam 10 lat.

haha , mialem dokladnie te same leki i sny co Wy . W ciemnym pokoju balem sie otwierac oczy co by nie zobaczyc przerazliwych , ziejacych czerwienia oczu . T 1000 natomiast ganial mnie we snie kilkadziesiat razy . Myslalem , ze jestem jakis nienormalny ale widze , ze sa ludzie tacy jak ja, po prostu wielcy fani serii (1 i 2 mind you ) na których te filmy wywarły OGROMNE WRAZENIE. Na pewno duze znaczenie ma tez fakt , ze 2ke ogladalem po raz pierwszy majac jakies 8-10 lat co sprawilo ze bylem konkretnie przerazony . Z innej beczki to niestety ogladalem 2 ke a dopiero pozniej 1ke . Szkoda , bo nie przezylem tego zajebistego twistu na poczatku drugiej czesci .... pzdr dla Fanow !! Hasta La Vista Baby !! BTW : srednie oceny 1ki i 2ki na FW to jakies nieporozumienie ....

A ja plakalem na pocztkowych napisach bo mnie wzruszyla muzyka. A mama sie zdziwila i przestraszyla co sie dzieje.

boban61 - podpisuje się pod Twoją wypowiedzą obydwoma rękami i nie, nie jesteś nienormalny :-) też jako pierwszą oglądałem dwójkę, było to jakoś w 93 roku, konczyłem wtedy 2 klase podstawówki czy byłem między 2 a 3, już nie pamiętam, ale dla 9-letniego brzdąca jakim wtedy byłem, to ten film wywierał niesamowite wrażenie. niecały rok potem dane mi było obejrzeć pierwszą część. potem te filmy stały się dla mnie wręcz religią, można rzec, że wychowałem się na nich :-) i do dziś mi pozostało.

a czy mnie końcówka przerażała w jedynce i te czrwone oczy? ciężko mi powiedzieć, w pewnym sensie tak, ale to mam już jak za mgłą... o wiele bardziej przerażał mnie sen Sarah z drugiej części i to jak ona płonie. Może to był efekt tego, że w jeszcze wcześniejszym wieku widziałem początek filmu Lwie Serce i strasznie mnie przeraziła scena jak oblali gościa benzyną, on się tak darł i potem jego spalony ryj w szpitalu był pokazany jak jeszcze dogorywał i van Dame'a wołał "Leon... Leon...", póżniej miałem koszmary i długo traume do tego typu scen w filmach... tak! zdecydowanie sen Sarah był dla mnie o wiele bardziej przerażający anieżeli nagi endoszkielet z T1.

Mnie gonił we śnie ale potem mi przeszło. za to ksenomorf mnie gania do dziś. Pamiętam że razem z kumplami wierzyliśmy że przyszłość będzie taka jak w T1. Wyobrażaliśmy siebie sobie jako partyzantów wśród ruin miasta, wtedy wojewódzkiego dziś powiatowego, ale Skynet na pewno by nas zaatakował bo u nas jest elektrownia.

Dokładnie, "staraszy" do dziś : )

no jak się miało 10 czy 12 lat to strach był i podekscytowanie

Ja pamietam ,jak ogladalem go w kinie wtedy mialem chyba moze z 8 lat ,scena kiedy naprawial sobie reke a potem wyciagnal oko byla dla mnie na tyle straszna ze zaslonilem oczy ,ale ciekawosc wziela gore i patrzalem przez palce hehehe ,w tamtych czasach w kinach puszczali go pod tytulem elektroniczny morderca :)

Ja tam za dziecka miałem tak nasrane we łbie że nie bałem się wszelakich kosmitów, cyborgów i ogólnie wszystkiego co z SF związane, tylko im kibicowałem przy eksterminacji tych niefajnych ludzi ludzi :) Tak było z Terminatorem, Obcym, Predatorem, Dinusiami z pewnego Parku, Szczękami itd.

Bardziej na psyche mi siadła pewna laleczka zwaną Chucky i pewna starsza pani z lśniącego horroru Kubricka ;) A i jeszcze zabawki z pokoju Sida w "Toy Story".

Pierwszy raz oglądając Terminatora 1 miałem 8 lat. Bałem się Endoszkieletu z końcówki, szczególnie gdy wyszedł zza rogu świecąc czerwonymi "oczami". To było coś.

Ta scena kiedy Sara próbuje uciec, a resztka terminatora ją goni - wprost mrozi krew w żyłach. Wyobraź sobie taką sytuację, że uciekasz, a jakieś monstrum Cię goni i łapie za nogę - koszmar ;-)
Ale tak na serio, to klasyki nic nie przebije. I chociażby skończył się świat, to ten film pozostanie nieśmiertelnym klasykiem ;-)