Transformers: Wiek zagłady Forum

powrót do forum filmu Transformers: Wiek zagłady

Mierność nad miernościami

ocenił(a) film na 2

Michael Bay znowu zaskakuje. Kiedy wydawało się, że nie można już osiągnąć większego poziomu mierności filmowej, pokazał, że to nie jest nawet jego ostateczna forma. Właściwie nie wiem od czego zacząć, bo ten film mnie tak zmęczył psychicznie i fizycznie, że próba poukładania go może wywołać jedynie zawroty głowy i nieprzyjemne skurcze w okolicy odbytu. Praktycznie wszystko w nim jest złe, rozczarowujące, męczące i pozbawione jakiejkolwiek duszy. Kiedy na ryj wyskakują ci kolejne reklamy znanych amerykańskich firm (oraz tych chińskich, których niestety rozpoznać nie można), a nawet spadający liść dostaje scenę wybuchu, to wiesz, że nie mogłeś zabłądzić i naprawdę siedzisz na sali kinowej oglądając kolejnych Transformersów.

Nie zrozumcie mnie źle. Ja nawet lubię tę serię i to jak jest przedstawiona. Pierwsze Transformersy uważam za naprawdę fajny film przygodowy. Fabuła może nie była wybitna, ale nie czułem, że tracę swój czas. Dostałem to co chciałem. Wielkie roboty zmieniające się od czasu w różne pojazdy i muszą ocalić Ziemię przed innymi wielkimi robotami. Pamiętam jakie wrażenie zrobiły na mnie efekty specjalne pierwszych Transformersów. Do tego stopnia, że określałem je wówczas „kamieniem milowym kina” jeśli chodzi o stronę wizualną. Kolejne części miały swoje wzloty i upadki, ale jak się wyłączyło myślenie to można było je przeżyć. Druga część była gorsza od trzeciej, ale nawet tam byłem w stanie znaleźć jakieś plusy i co najważniejsze, udawało mi się nadążać za fabułą i rozmieć zwroty akcji.

W „Wieku zagłady” ja kompletnie nie wiedziałem co się dzieje. Kto walczy z kim, dlaczego głowni bohaterowie robią to co robią i dlaczego nawet wiadro z wodą wybucha jak cysterna z benzyną. I przez to czułem się kompletnie znudzony tym co oglądam. Pomimo, że praktycznie przez cały film trwa walka jednych z drugimi okraszona widowiskowymi efektami specjalnymi to siedziałem w fotelu i nie czułem kompletnie niczego. Żadnej ekscytacji, zaangażowania, poderwania się z fotela przy fajnej scenie. Do tego uszy mi krwawiły od ciągłych pisków, zgrzytów, trachów, ciachów i innych odgłosów które można usłyszeć w fabryce stali. Pomimo, że przeszyłem przez 3 poprzednie części, ten film sprawił mi fizyczny ból. Kiedy wyszedłem z kina bolały mnie uszy, a jazgot przemieniających się Transformersów towarzyszył mi w drodze do domu. Naprawdę efekty specjalne w tym filmie nie były mi w stanie zaimponować, ponieważ działo się tyle na ekranie, ze nie można było nad nimi nadążyć. W jednym rogu wybucha to, w drugim wybucha to, a pomiędzy nimi jakiś Transformers walczy z kilkoma innymi. Nie wiem, który jest dobry, który zły, który robi kupę w kącie, a który pozuje do reklamy jakiegoś produktu. Dziwię się, że przy takim budżecie i możliwościach technicznych film nawet nie próbuje pokazać czegoś nowego i oryginalnego. Wykorzystać to co ma, żeby stworzyć scenę, którą zapamiętam i będę przywoływał przy omawianiu innych blockbusterów. W nowej „Godzilli” takich scen była masa. Efekty specjalne były świetnie wykorzystywane, bo próbowano je podać w interesujący sposób, korzystając z różnych zabiegów filmowych. Scenerie spowite dymem, niesamowity skok spadochronowy z odpalonymi racami, wyładowania elektryczne kradnące prąd z najbliżej okolicy. W tym filmie był pomysł i nie zależnie czy komuś się podobał czy nie, ten film starał się (i to osiągnął) być prawdziwym filmem. Baya już nawet nie interesuje to, żeby jego film dobrze wyglądał. Przecież sceny w zwolnionym tempie to chyba najgorsze wykorzystanie „slow motion” jakie kiedykolwiek widziałem. Wyglądały tak niesamowicie sztucznie, że oczy wypalało.

Ten film powinien się chociaż bronić efektami specjalnymi, bo wiadomo, że na historię i bohaterów nie można było liczyć, ale nawet pod tym względem było tragiczniej niż zwykle. Pewnie wiele osób się ze mną nie zgodzi, ale ja osobiście lubiłem Sama Witwicky'ego i jego postać. Idealnie wpasowywał się w to, czym Transformersy chciały być, przynajmniej na początku, bo jak zwykle później Bay przeszarżował i postać zaczynała być parodią samej siebie. Jednak pomimo wad tej postaci, jakoś mnie obchodziła, na swój sposób bawiła i chciałem jej kibicować. Jak były sceny akcji to chciałem, żeby mu się udało wyjść cało, bo przecież o to chodzi w budowaniu głównego protagonisty. Żeby jego los nas chociaż trochę obchodził. Tę patologię z „Wieku zagłady” chętnie bym uśmiercił w pierwszej scenie. Dobrze ujęli to redaktorzy filmwebu w „Movie się”, że postać Marka Wahlberga powinien grać 8-latek. Jest on tak nieciekawym, pozbawionym jakiejkolwiek charyzmy i zupełnie nie pasujący do tego filmu. Niespełniony wynalazca, co robi robota-psa-strażnika i jakiegoś robota do malowania, co psuje się sekundę po uruchomieniu marzy o tym, żeby zrobić coś dobrego dla ludzkości. Pomimo tego, że jest zwykłym mechanikiem z Teksasu, żyjącym samemu z nastoletnią córką, w pewnym momencie fabuły zapomina, że nim jest i nagle ilość jego umiejętności wzrasta bez żadnego sensu. Nie dość, że potrafi naprawić Optimusa Prime'a, mimo że nawet robot-lodówka do przywożenia piwa nie działał u niego dobrze, to później okazuje się specjalistą od wojskowych zadań specjalnych. Najpierw bez przeszkód używa strzelającego miecza, który z jakichś powodów okazuje się być przystosowany do obsługi przez ludzi i ma spust (ale muszki już nie ma, ciekawe jak Mark celował z niego), a później wdaje się w bitkę z wyćwiczonym wojskowym, który pewnie ma setki godzin treningów walk w ręcz i pokonuje go nie tylko przy użyciu własnych rąk, ale również dzięki umiejętnością nabytym kiedyś w szkole, czyli nie matematyce, a grze w football amerykański. Żeby tego mało, jest skończonym idiotą, który pomimo ciągłego mówienia o tym, że jego córka jest najważniejsza na świecie i chce jej dobra, pakuje ją w coraz to gorsze rzeczy mogące się skończyć jej śmiercią. Ojciec roku.

A gdy już mowa o jego córce to jak zawsze u Baya musi być dama do ratowania z opresji, która chociaż raz w filmie musi pokazać, że ma świetny tyłek i (w dalszej kolejności) że potrafi zadbać o siebie. Ale niech was nie zwiedzie jej wygląd nieletniej prostytutki. To dobra i kochająca dziewczyna, która marzy tylko o tym, żeby zdać maturę. Do tego posiada zdolność zmieniania strojów i bycia ciągle umalowaną. W poprzednich filmach Bay chociaż starał się trochę pobrudzić swoje porno-gwiazdy, ale teraz stwierdził, że może i trwa Wiek Zagłady, ale usta pomalowane trzeba mieć cały czas. Koniec końców nie jest ona może tragiczną postacią, ale to już zdanie sponsorowane przez pana w moich spodniach. A i jeszcze bym zapomniał o tym, że skoro film jest skierowany na rynek azjatycki to oczywiście musiał być gwałt młodej niewiasty przez odrażającego potwora. No może nie dosłownie, ale każdy wiedział do czego ten oślizły język starał się dojść. Hehe. Oprócz córki Marka jest jeszcze jej chłopak, którego rola w filmie powinna się skończyć na samym jego początku, kiedy to pomógł im uciec z farmy, bo przecież to okazał się być super kierowcą z tylko jedną sceną w filmie, gdzie mógł się wykazać. Nawet nie chcę mi się o nim pisać, bo jest on tak pusty, że pewnie kiedyś dostanie główną rolę w innym filmie Baya.

Oprócz trójki głównych bohaterów dochodzi cała zgraja ludzi, którymi się zupełnie nie przejmujemy (nie, żebym tamtą trójką się obchodził) z jednym małym wyjątkiem - Stanley Tucci. Chociaż ma u mnie minusa za to, że w ogóle znalazł się w tym filmidle to poza szortami głównej bohaterki był jedyną postacią, która mnie chociaż trochę obchodziła. Stanley wiedział w czym gra i, że chodzi tylko i wyłącznie o worek zielonych, ale i tak pomimo totalnego olewania tego co się dzieje w tym filmie, był najlepszy. Ale niech nie wraca w kolejnych częściach, proszę! Oprócz niego są dwie lafiryndy – jakaś blondyna, która jest kimś tam i jakaś Chinka, która jest w tym filmie dlatego, że film jest skierowany głównie na rynek Chiński. Można o nich tyle powiedzieć, że są. I tak niemal kończąc wymienianie postaci ludzkich w tym filmie na deser zostawiłem głównego złego, niejakiego Harolda Attingera (nawet nie myślcie, że zapamiętałem ja się nazywał, po prostu sprawdziłem to na Filmwebie). Widziałem wielu złych, ale ten jest najgorszy. I to nie w sposób w który jest to komplementem dla czarnego charakteru. Kompletnie nie rozumiem jego celów i motywacji. Chociaż gada, że chcę to wszystko zrobić dla swojego kraju to nie przeszkadza mu to terroryzować i zabijać jego mieszkańców, umawiać się z głównym złym Transformersem w robieniu złych rzeczy, mimo że uważa wszystkie roboty za zagrożenie. W skrócie napiszę, że gdy ten facet dochodzi do momentu w którym jego mózg już nie ogarnia co się dzieje i nie wie co ma zrobić, mówi „a walić to, zabijcie wszystkich, a ja idę sobie zrobić latte i może pograć na konsoli”. I chociaż napisałem, że to ostatni z bohaterów to zapomniałem jeszcze o wujku/kumplu surferze Marka Wahlberga! Nie wiem jaki miał charakter, ale muszę napisać o tym jak zginał, bo to kunszt filmów Baya. Zginął w wielkiej eksplozji, a jego spalony trup przypominał bardziej kosmitę z „Coś” Carpentera niż żywego człowieka. Wspominam tu o nim tylko dlatego, żeby odkreślić tragedię jaką przeżyli główni bohaterowie widząc jego śmierć. W dobrym filmie śmierć członka rodziny wpływa jakoś na bohaterów, przeżywają jego odejście i to pcha ich do przodu w jakiś sposób. W filmie Baya po jego zgonie bohaterowie przez minutę mają chwile zadumy i podobnie jak główny zły mówią „a walić to, kto umarł to nie żyje, idziemy sobie zrobić latte i pograć na konsoli”. Bay pewnie pomyślał, że nada dramatyzmu swojemu filmowi jak kogoś uśmierci, ale, że ten człowiek każdą scenę potrafi delikatnie mówiąc „zniszczyć” nawet to mu się nie udaje. Oj Złote Maliny się posypią.

Samych Transformersów chyba nawet nie mam co omawiać, poza tym, że znowu dostają ludzki wygląd i ludzkie cechy. Tęsknie za pierwszą częścią, gdzie można było wyważyć to co najlepsze w tej serii, czyli Transformersy zarówno w postaci robotów jak i pojazdów. To jak się zmieniają zawsze było najfajniejsze, a teraz wszyscy biegają na waleta i raz na ruski rok Optimus zmienia się w ciężarówkę. W pierwszej części jeszcze starano się pokazać, że Autoboty przybierają kształt fajnych bryk, a Decepticony ciężkich sprzętów i wojskowych pojazdów, a teraz nawet to przestało być istotne i lepiej pokazać grubego weterana wojskowego z cygarem w gębie i samuraja Jacka. Za moich czasów Transformers wyglądał jak robot, a nie jak Robocop z ruskiego targu. Oprócz tej całej zgrai dołączyły jeszcze uwielbiane przez wszystkich Dinoboty! Jako, że w dzieciństwie oglądałem jak natchniony „Beast Wars” cieszyłem się, że w końcu zobaczę Dinoboty. I niestety jak zwykle wyszedł krowi placek, a nie Robo-Dinozaury. To w jaki sposób zostały wprowadzone w tym filmie jest tak żałośnie zrealizowane, że chciałoby się Michael'a Baya wysłać w łapy hentaiowego potwora co chciał przeliczać Tess w statku obcych. Ja domyślam się jak decyzja o ich wprowadzeniu do tej części się odbyła. Bay spytał się co nowego możemy wymyślić, a ktoś mu powiedział, że w uniwersum istnieje ktoś taki jak Dinoboty. Michael się zajarał, że będzie mógł nawiązać do swojego mistrza Spielberga i zrobić scenę z T-rexem. A gdy go ktoś spytał jak logicznie je wprowadzi do swojego filmu, to Michael powiedział „a walić to, chcę dinozaura to go dostanę, a teraz idę zrobić latte i pograć na konsoli”.

Co mi się podobało. Stawiam 2/10, więc coś musiało przykuć moją uwagę. Lockedown. Był klimatyczną postacią z fajnym wysuwanym działem z mordy i sceny z jego udziałem nawet miło się oglądało. Hm, co poza tym? Szorty głównej bohaterki były fajne. Koniec plusów.

I takie właśnie są nowe Transformersy. Fabuły nawet nie będę próbował wyjaśniać, bo nawet Stephen Hawking by tego filmu nie zrozumiał i nie wyjaśnił o co w nim biega. W skrócie: roboty się ukrywają, roboty przestają się ukrywać, roboty walczą z innymi robotami, jakaś bomba ma po wybuchu stworzyć więcej robotów, które wybiją ludzkość, ale inne roboty walczą, żeby tak się nie stało, pif paf, boom, boom, Optimus wygrywa, Tessa ma fajne szorty. Koniec.

Chciałbym napisać, że ten film to upadek kina, ale tak nie jest. Z dwóch powodów. Po pierwsze nie wiem co Michael Bay pokaże w kolejnej części, a patrząc na jego umiejętności i cudo które mu wyszło, Bay pokaże jeszcze na co go stać. Po drugie, w tym roku mamy wiele fajnych blockbusterów i Transformersy są tak naprawdę pierwszym, który jest tragicznie zły. Godzilla, X-men, Na skraju jutra czy Ewolucja Planety Małp to naprawdę dobre filmy, które pomimo wielkiego budżetu nie idą na łatwą kasę tylko starają się lepiej lub gorzej zainteresować widza i sprawdzić, że po wyjściu z kina wciąż będzie człowiekiem, a nie kosmitą z niedowładem mózgu. Ale jak to zwykle bywa, tamte filmy zarąbią znacznie mniej niż gniot bez duszy.

2014-07-15 09:28:39

Shaks

ocenił(a) film na 5