Myślę, to samo. Rewelacyjny obrazaz, a scena, w której córka Tytysa Andronikusa stoi na wyrębie z gałęziami zamiast rąk i odciętym językiem, do dziś mi się śni. Niesamowita uczta dla oczu i uszu. Doskonała gra aktorska, surrealistyczne obrazy, to jest coś, co na długo zapada w pamięci. Byłam na tym w kinie, kidy tylko wszedł na ekrany, potem obejrzałam go jeszcze dwa razy w domu, ale na pewno chcę go zobaczyć jeszcze raz. Muszę się tylko odpowiednio nastroić :-)

poczekaj na powrót słonecznych dni i ... może nie miłego, ale na pewno pełnego wrażeń odbioru... a ten kadr z Lavinią jest niezapomniany...

Być może mamy podobny gust, dlatego zapraszam na mój blog www.kulturalny-miszmasz.blog.pl Może spodobają ci się inne filmy (oraz książki), o których piszę.