Czarnobialy klasyk Suzuki z 1966 roku z akcja osadzona w latach 30tych.
Kiroku to mlodzieniec zakochany w swojej sasiadce, pochodzacej z katolickiej rodziny Michiko.
Wolny czas spedza trenujac swoje cialo i biorac udzial w regularnych potyczkach miedzy grupami starszych chlopcow. Po prostu zeby nie myslec o seksie ucieka sie do przemocy (slynne zdanie z pamietnika "nie onanizuje sie - ja walcze" ;)
Dziewczyna woli zeby ten spedzal wiecej czasu z nia na przyklad sluchajac jak gra na pianinie, niz bijac sie na ulicy. Kiroku jednak jest strasznie niesmialy, poza tym koledzy zwracaja mu uwage ze jak chce nalezec do ich paramilitarnej grupy to nie powinien zajmowac sie kobietami. Swoje uczucia i przemyslenia chlopak przelewa na karty pamietnika (niektore teksty sa rozbrajajace). Pomimo kilku zabawnych scen, to bardziej dramat niz komedia.
Jak na lata 60te zrobiony dosc skromnymi srodkami, chociaz bijatyki wygladaja dobrze i realistycznie. Rezyseruje Seijun Suzuki - pomimo 87 lat wciaz aktywny tworczo, choc najwiecej filmow (glownie klasy B) krecil na przelomie lat 50tych i 60tych. A wspolautorem scenariusza jest Kaneto Shindo - tworca takich arcydziel jak "Naga wyspa" czy "Onibaba"!