większość dotychczasowych wypowiedzi dotyczyła głównie muzyki i często to ona była podawana jako główny temet filmu.
dla mnie jest ona, bardzo istotnym, ale jednak tylko zilustrowaniem silnego osadzenia w tradycji większości bohaterów. dla mnie jest to film, którego i akcja, i oprawa musyczna, toczy się wokół idei wendety (zemsta rodowa, jak pokazywał film- wciąż bardzo istotny element zycia społecznego Cyganów hiszpańskich; choć nie tylko, wciąż obecna na wsi bałkańskiej). Ceco niby uczestniczy w fiestach, ale na nich nie tańczy. mam wrażenie, że one przypominają mu o 1. córce, co pociaga za sobą przypomnienie o 2.kulturze w jakiej żyje, a tym samym o koniecznosci zemsty, w której mechanizmy został wplątany, a którą sam najchętniej by odrzucił (stąd stwierdzenie, chyba do Alejandro, ale mogę w tej chwili nie pamiętać --- 'żyjecie w innej epoce' -- i tutaj chodzi mu o bezsensowność takiego zabijania, konieczność zmian społeczno - kulturowych).

samo zakończenie filmu - psychodeliczna muzyka i odgłosy silnika, którego nie można odpalić, to wg mnie pesymistyczne podkreślenie bezsensowności mechanizmu zemsty w obliczu wielu zmian kulturowych, jakim siłą rzeczy poddani są Cyganie we współczesnym świecie. Taka zemsta jest bezcelowa - jak próby odpalenia zepsutego silnika, zemsta nie zaprowadzi donikąd - tak jak droga pokazana w ostatniej scenie (skojarzenie z 'Lost Highway' narzuca sie bardzo silnie).

Flamenco zachwyca, ale dla mnie to o wiele bardziej film o problemach z etnicznością, szeroko pojętą kulturą pewnej społeczności.