Człowiek, który zajmuje się lekko odhumanizowanym zawodem (zawodowe wywalanie z pracy, brrr), sam też swoje człowieczeństwo pakuje w plecaczek i wydaje mu się z tym dobrze żyć.
Takie małe studium singlostwa, które prędzej czy później zwykle się pewnie zmienia w staromodną "samotność". Może i historia lekko przewidywalne, ale przeobrażenie bohatera nie idzie w zbyt cukierkową stronę. I dobrze.
Niestety zakończenie pozostawiło niedosyt... zresztą trudno było tu skleić dobre zakończenie.
Na mój gust dużo lepszym momentem do dobrego finału była rozmowa z pilotem po osiągnięciu 10 mln mil. Coś jakby, po osiągnięciu w sumie dupnego celu życiowego, rozmowa z Bogiem wysoko w chmurach, życzliwym, pytającym o podstawowe rzeczy, o to co dalej. Szkoda że tak tego nie zakończyli, bo scena była magiczna. Może bali się postawienia fundamentalnej kropki, odpowiedzi na przewijające się w filmie pytanie "właściwie po co to wszystko?" i nakierowania w stronę, w którą filmu amerykańskie już nie kierują, a przynajmniej robią to rzadko?