Między innymi dlatego oceniłem ten film jako dobry . Dla mnie bowiem nie jest to jakieś odkrycie Ameryki , ale niewątpliwie temat ważny i realnie przedstawiony . Tak nawet nie po amerykańsku , prawda ? Nie ukrywam , że to mnie też pozytywnie zaskoczyło , zwłaszcza po tym jak dosłownie parę dni temu obejrzałem z zażenowaniem Bitwę o ziemię . Tam aż kipiało od tego ich patosu i samouwielbienia , połączonego z niesamowicie wręcz optymistyczną propagandą , nawet w obliczu totalnej zagłady ludzkiej cywilizacji ...

Drugim tego typu filmem jest "Chciwość". Właśnie oglądam "W firmie" i trudno mi ocenić, który z nich jest lepszy. "Chciwość" obrazuje pierwszą dobę kryzysu wywołanego przez banki. Jest filmem jakby bardziej dokumentalnym. Ze świetnymi kreacjami aktorskimi, zwłaszcza Kevina Spaceya. "Chciwość" dotyczy problemu globalnego (wiemy, jakie były skutki "niefrasobliwej" polityki banków), a "W firmie" pokazuje sytuację konkretnego człowieka, który z dnia na dzień zostaje bezrobotnym. Obydwa warte polecenia.

Chciwość mimo wszystko pozostaje na poziomie emocji korporacyjnych (bezosobowych). Ten film pokazuje prawdziwe życie. Też uważam, że jak na kino hollywoodzkie jest bardzo nietypowy. Ja miałem narzucające się skojarzenia z Goło i wesoło, ciekawe czy Ben miałby na tyle dystansu by wystąpić tylko w stringach.

obejrzyj sobie

"Glengarry Glen Ross"
http://www.filmweb.pl/film/Glengarry+Glen+Ross-1992-1248

i

"The Last Time"
http://www.filmweb.pl/film/Ostatni+raz-2006-264045

Dobry film pokazujący problemy współczesnego człowieka mieszkającego w USA, Ukrainie czy Francji - próbującego żyć w Kryzysie.
Amerykanie w 80 % tworzą komiksową papkę a tu taka niespodzianka, plusem filmu jest solidna obsada. Z kreacji aktorskich podobała mi się rola Costnera, niby docina cały czas szwagrowi ale w chwili trudnej wyciąga dłoń.

znakomicie uchwycony klimat świetne dialogi niebanalnie przedstawiony mały człowiek w potężnej maszynie decyzji i wpływu na niego. Jeden z lepszych filmów wielu wielu lat z USA

Już jest to, co miałam napisać, więc tylko POTWIERDZAM: "Aż mi się nie chce wierzyć, ale Amerykanie w szoku po kryzysie nakręcili porządny, prawdziwy film obyczajowy o człowieku w obliczu bezrobocia. Do tego jeszcze potrafili bardzo rzeczowo spojrzeć na rynek pracy oraz własną gospodarkę."

Bredzisz. To jest tandetny film, użalający się nad nierobami, zwanymi korpo.