Mnóstwo wspaniale zagranych emocji, zarówno jeśli chodzi o grę aktorską, jak i warstwę muzyczną. Muzyka jest wręcz jednym z głównych aktorów, bez której nie wyobrażam sobie tego filmu. Styl bluegrass świetnie się sprawdził, całość wypadła bardzo naturalnie, sugestywnie, prawdziwie.

Fajnie, że jest to historia nie tylko o miłości, chorobie, ludzkiej tragedii, ale wszystko rozgrywa się na szerszym tle. Film jest okazją do powiedzenia kilku słów o religii, stanowi dobry wstęp do dyskusji na ten temat.

I przyznaję, że mam same pozytywne odczucia wobec Johana Heldenbergha. Bardzo inteligentny, szczery i sympatyczny facet. Z pewnością to, że ma podobne poglądy do Didiera przyczyniło się do tego, że film wypadł tak przekonująco.

Polecam!

Sam na koniec opowiadał, że bardzo utożsamia się z głównym aktorem i to jest film o nim. Było mi dane chwilę z Johanem porozmawiać i przyznam, że to naprawdę ciekawa postać...

dawno mnie tak film nie urzekł. emocje w nim pokazane i uczucia.. a na koniec ta muzyka.. zdecydowanie na plus.