Skończyłem oglądać film 10 minut temu i chciałbym podzielić się pierwszym, bardzo "świeżym, wrażeniem. Standardowo jak do każdego filmu podchodzę z nastawieniem, że jest to film średni, a w trakcie jego oglądania mogę podnieść ocenę bądź też ją obniżyć. Pozwala mi to być obiektywnym względem filmów wysoko reklamowanych, czy uznawanych za klasykę gatunku, a także z góry nie skreślać filmów, które najprościej mówią, większość już skreśliła . Do dzieła Carpentera podszedłem więc ze standardowym "zobaczymy co będzie" i szufladkując go oczywiście, jak całą jego twórczość, w ramy "kino-horroru klasy B" (podkreślam, że ten gatunek bardzo lubię i cenie). Film ma bardzo ciekawą fabułę, reżysersko jak dla mnie stoi na naprawdę przyzwoitym poziomie. Efekty specjalne nie zachwycają, ale myślę, że nie taki był ich ogólny cel. "W paszczy szaleństwa" względem kreacji potworów widzę duże podobieństwa względem "Coś", czyli standardowe upiory Carpentera z dużą ilością kłów i macek. Tzn. przez 12 lat nic się nie zmieniło. Klimatem film przypomina mi chwilami coś z pogranicza świata przedstawionego w dziełach Davida Lyncha, a fabułą oddającą klimat książek Stephena Kinga (oczywiście odrzucając bardzo banalne stwory, które są już wizytówką tego rodzaju kina). Gra aktorska raczej na dobrym poziomie, często przeplata się z dialogami bardzo naiwnymi i sztucznymi. Broni się przede wszystkim klimatem. Uwielbiam filmy o ciężkim, psychodelicznym klimacie z nutą szaleństwa w tle. I to właśnie szaleństwo odnalazłem w samej jego paszczy. 95 minut zdecydowanie warte poświęcenia. Każdemu fanowi ciężkiej kinematografii serdecznie polecam. Moja ocena to 8/10.