Z opisu wynika, ze film oceniasz na średni/przeciętny zaś punktacja 7/10 to wg. legendy filmwebu ocena "dobra".

"Stephen King odpada" - mówi w filmie bohaterka. A więc Sutter Kane to nie Stephen King.

W znacznej części się zgadzam ale nie ze wszystkim. Po pierwsze wzajemne wykluczanie się tego co piszesz. Sam przyznajesz, że "W paszczy szaleństwa" jest o niebo lepszy od pseudohorrorów, a dalej że jest "przeciętny". To albo jest świetny, albo jest przeciętyny - czyli taki jak reszta pseudo-horrorów.

Rzeczywiście, można wyczuć tu rękę Carpentera, a sam klimat kojarzy się troche z fantasy horrorami lat 80.

Ostatnia sprawa to subiektyna kwestia straszności. Masz racje - boimy się tego czego nie widzimy, jednak tutaj mimo że właściwie wszystko podane jest na tacy, to można się przestraszyć. W zasadzie to cały czas siedzi się jakby na szpilkach. ;) No ale to każdy odczuwa inaczej.

Mam wrażenie, jakbyś na siłe chciał doszukać się jakiś wad, albo dopasować tą produkcje do ramki. Po Twojej dość wnikliwej recenzji można stwierdzić, że "W paszczy szaleństwa" to nic specjalnego. Czy aby na pewno?

Żaden Stephen King.

Sutter Cane to prędzej Lovercraft. I tu bym powiedział, że Carpenter grubo opierał się na prozie Lovercrafta. Powiedziałbym, że w 99% filmu:) Razem z Cthullu

Film wypchany ogranymi zagraniami,trickami i motywami z innych lepszych horrorow.
Nie ma w nim nic nowego dla widza,no chyba,ze jest to bardzo mlody widz.

Mamy tu i zapozyczenia z lepszych starszych filmow albo pozniej pojawily sie lepsza filmy uzywajace podobnych elementow-takich jak 'Dzieci Kukurydzy'(opetane dzieci),'Dziewiate Wrota'(watek psychologiczny),
'28 dni pozniej'(zakazone zombie i opustoszale miasta).

Mimo,ze sygnowany przez mistrza,tworcy takich dziel jak 'Cos','Halloween' czy 'Ucieczka z Nowego Jorku'-ten film nie trzyma juz poziomu dawnego Carpentera.

nie polecam.

Jak dla mnie ten film troszke mnie wynudzil juz pozniej. Oczekiwalem po nim duzo wiecej, kiedys dawno dawno temu kiedy wlasnie bylem duzo mlodszy jak pokazywali kulisy filmu nie moglem sie doczekac az sobie ogladne, minelo sporo lat i sobie o nim przypomnialem.

Powracajac do tematu - tak jak pisze przedmowca, Cos, Halloween lub Escape from New York wspominam bardzo milo i jeszcze bede dlugo wspominal i napewno nie raz do nich wroce, do tego nie...

A czego niby oczekiwałeś więcej? Że zrobi sie kwrawa jatka i wszyscy poginą? Właśnie to odróżnia ten film od dzisiejszej papki, że postawiono w nim na fabułe, nowatorstwo i głębię. Jedni umieją to docenić, innych zaś nudzi.

Nie bede komentowal tego bo widze, probujesz prowokacji rzucajac haslami "czego oczekiwalem". Wiem co widzialem i wiem co mnie nudzilo, widac, ze jestes fanem i bedziesz mocno trzymal sie i bronil tego filmu. To ma byc horror, wiec powinien miec klimat i straszyc, a to jest fajnie opowiedzianka bajka i koniec odemnie w tym temacie.

Sam pomysł ożywiania bohaterów powieści pojawił się też w Krainie chichów Jonathana Carrolla.

A tytuł tematu ma się do treści nijak... ;P

Moim zdaniem Sutter Cane = dowolny twórca horrorów, który kreuje światy i postaci tak, aby nękały naszą świadomość każdego dnia. J.J. Abramsa też bym do tego grona zaliczył - uwiarygadnianie niezbyt prawdopodobnych historii poprzez jakieś strony fikcyjnych korporacji, blogi i powiązania międzyfilmowe. W sumie twórcy, których by się można obawiać.

Cane = Lovecraft ale podany w stylu Kinga jeśli można się tak wyrazić. I to mi bardzo nie odpowiadało. Poprostu oprawa tego filmu jest tandetna. Sama historia świetna - trzon lovecraftowski. Niestety jak zauważono, z wykonaniem gorzej. I nie chodzi mi tutaj o gre aktorską czy efekty specjalne. Lovecraft ma swoją poetykę, pewną manierę, konwencję która sprawia że Lovecraft jest Lovecraftem. Nie można pewnych rzeczy pokazać przedstawiając je w inny sposób niż ten przyjęty i wcale nie jest to ślepy fanatyzm. Poprostu rybę je się z ziemniakami a nie z czekoladą. Pierwiastek grozy Samotnika oddziaływuje najsilniej wtedy gdy jest u siebie. "W paszczy szaleństwa" jest on na zupełnie innej działce. To tak jakby spidermana przenieść w uniwersum Kubusia Puchatka. Nie zwiera. Świadczy o tym moim zdaniem fakt niezrozumienia filmu przez wielu widzów którzy z prozą Lovecrafta nie mieli styczności. Ten film to bardziej moim zdaniem jednocześnie hołd dla Kinga i Samotnika z Providence. Próba poślubienia ich twórczości ze sobą. Moim zdaniem, nieudana. Może nawet syzyfowa?
Ale film się broni. Przedewszystkim tym że po ponad godzinie bdzurnej sieczki nagle odkrywamy z miłym zaskoczeniem że ta historia jednak ma sens :]

I żeby było fajnie dorzucę jeszcze jedno "moim zdaniem" ;]
ee tam późno jest... ;P