Ja książkę kupowałem w ciemno już w przedpremierze... ale na razie czeka sobie na półce. Z pewnością wezmę się za Pynchona przed 2014 ;)

Nie ma tutaj zamieszczonej informacji co do twórców, bo jeszcze nie wiadomo czy ten film w ogóle powstanie, ale sądzę, że warto to napisać: reżyserować ma Paul Thomas Anderson(Magnolia, Aż poleje się krew) a Doca ma zagrać nie kto inny jak Robert Downey Jr. Dla mnie niesamowite połączenie, bo pamiętając jak PTA genialnie oddał klimat szalonych lat 70. w Boogie Nights jestem spokojny o ekranizację książki Pynchona.

wydaje sie, ze wszystko zmierza do szczesliwego finalu (przynajmniej jesli chodzi o produkcje filmu) . Ciekawe, mam wrazenie, ze PTA pasuje do Pynchona. inherent vice, to chyba nagorsza ksiazka tego pana, ale z drugiej strony najbardziej nadajaca sie do ekranizacji. Moze to wyjsc calkiem uroczo.

ja na razie czytałem tylko "wadę ukrytą", ale chętnie kiedyś spróbuję się zmierzyć z pozostałymi Pynchonami.
czytałem też niusy, że po "wadzie..." Anderson chciałby spróbować z "Tęczą grawitacji".

nikt tego nie jest w stanie zekranizowac

Chyba że jako skrajnie eksperymentalny serial (co najmniej 3 sezony). Swoją drogą "Tęcza grawitacji" jest bardzo filmową powieścią: Pynchon czerpie tu z konwencji kinowych całymi garściami (jest tu i slapstick, i western, i musical), wszechobecna jest metaforyka filmowa (sala kinowa, taśma itd.).

Epid czytales Tecze? Pozdrowienia !
akurat trafilem na artykul o mozliwych/rownoleglych swiatach w powiesciach Pynchona i faktycznie wychodzi na to, ze Wada to jedyna jego pozycja, gdzie wszystko dzieje sie tylko w jednej plaszczyznie.
Chociaz, kto wie, moze Jodorowsky i 100mln dolarow na produkcje Teczy nie skonczyloby sie sromotna porazka?

Tak! Trochę cierpliwości i wszystko da się przeczytać ;)
Bogiem a prawdą sromotna porażka wyszłaby w każdym wypadku (nieważne, czy wziąłby się za to Jorodowsky, czy np. bracia Coen, twórcy, którzy jeszcze bardziej pasują do klimatu Pynchona niż PTA; vide "Barton Fink"), ponieważ uciekłoby to, co w "Tęczy" jest najważniejsze - język. Pokazanie samej fabuły (nawet ze wszystkim odjazdami, jak np. historia o nieśmiertelnej żarówce) bez tych charakterystycznych pasaży zdaniowych (to właściwie one tam wszystko popychają) spłyciłoby tę historię okrutnie.

Wyjściem może byłaby ta sama droga, którą poszedł Cronenberg z "Nagim Lunchem" (gdzie oryginalnie jeszcze bardziej chodziło o język). Ale to nie była ekranizacja, a hołd złożony ulubionemu pisarzowi ;)
Gdybym ja był reżyserem (marzenia, ah), zrobiłbym fikcyjną biografię Pynchona, wykorzystując wszystkie znane motywy z jego powieści ;)