Za to mnie porządnie wynudził. Kreacje aktorskie wydały mi się drewniane i sztuczne. Przewidywalne zakończenie i niesamowicie irytująca postać wykonawcy testamentu Beethovena. Choć muzyka rzeczywiście piękna, mimo że nie jestem fanką klasyki, podobały mi się sceny z wykonywaniem muzyki. Najmocniejszym momentem była scena kiedy to, Giulietta ukryła się razem z ojcem, aby podpatrzeć jak Beethoven gra na fortepianie. Wzruszyłam się, gdy Oldman położył głowę na blacie instrumentu.