Takiego filmu w Polsce chyba jeszcze nie było. Jak był, to sobie gdzieś wyjechał i nawet nie wysłał pocztówki. Jakość z jaką zrobiono ten film jest piorunująca. Można by się uczepić fabuły, lecz pamiętać należy że książka do prostych nie należy. Pomimo że Dorota jest z Wejherowa, tak jak i ja, ominęło mnie szaleństwo czytania na siłę jej dzieła. Zrobiłem to raczej z ciekawości i szacunku. Nie zrozumiałem idei chaosu który opisała, lecz równocześnie nie opluwam, bo może to wina mojej głupoty. Film do którego się przełamywałem, sprawił że po kilku latach mam ochotę po raz kolejny zabrać się za lekturę, pełen nadziei że tym razem coś odkryję czego wcześniej nie widziałem. Film ciężki, wulgarny. Nasuwa mi się porównanie z Tarantino. Przegadany pierdołami, okrutny (scena grilla jest olśniewająco żeberkowo-karczkowa) z linią fabularną której bliżej do rombu niż prostej. Wadą dla mnie (i chyba tylko dla mnie) jest zbyt wyraźne osadzenie reali w Warszawie niż tym małym blokowisku jakim jest Wejherowo. Kiedy w książce bohater z laską pojechał nad morze, miałem wrażenie że podjeżdżają SKM (35 minut) do Gdyni a nie pośpiechem z centralnej Polski. A miejsca które opisywała bywały takie znajome. Nieważne, bo to szczegół. Głowa pęka mi od nadmiaru snu i seansu tego filmu, i klnę w głębi ducha na niemoc koncentracji . Ha! Lecz jednak mam "jakoś takoś" energię do analiz i zachwytu. 1h47min poświęcenia a potem masa przemyśleń. Polecam.