Ten kto uważa, że film jest dobry jest a) naćpany b) inteligentny i zdolny do tego, żeby z każdego zdania coś wynieść, ale to dla mnie za mało, żeby dobrze ocenić film. Mimo wszystko jest to dla mnie przerost formy nad treścią i pójście masowo za hasłem, że to nie jest książka/film dla każdego, nie każdy to zrozumie. Skoro tak, toc ja się wykażę zrozumieniem i pochwalę go,ale.. po co? Bez większej wiedzy filmowej można stwierdzić, że to wymieszany matrix z trainspotting'iem w wersji wejherowskiej. Uboga wersja Las Vegas Parano i nie wątpię, że jeszcze wielu innych "podobnych" produkcji. Wielkiego wow nie ma, bo wszystko jest przerysowane i nierealne, co powoduje, że nie zastanawiam się nad kondycją młodego społeczeństwa małych miast, tylko nad tym, że ludzie oglądają za mało filmów i dlatego ten akurat zrobił na nich wrażenie. Nie czytałam książki, ale z recenzji wynika, że reżyser starał się dosłownie oddać tekst. I co ma nas chwycić za serce? W pierwszym lepszym filmie rodzinnym jest więcej emocji dla widza niż w wojnie. Czy to bawi? ma swoje momenty - przyznaję, ale chyba nie o to chodziło.. Czy to porusza? Mnie nie poruszyło i nie musicie mi tu pisać, że nie rozumiem tego filmu. Bo co tu jest do rozumienia? Życie to przesąd - ojej, ale to głębokie i przemyślane. Siądźmy i przeanalizujmy i zinterpretujmy, o co tu może chodzić.. nie;) Myślicie, że nie poznałam żadnego dresa? że nie zaczepił mnie taki, że nie pobił żadnego mojego znajomego? wiem, że są i dlatego byłam ciekawa, jak zostaną opisani, ale nie zostali opisani wcale. Parę ujęć w wersji komiksowej, totalnie przerysowanej. Na przykład genialna Sonia, która chce dragów, ale i chce przytulenia, nie wzbudza sympatii ani litości ani w ogóle nie pobudza do niczego innego jak tylko do poszanowania jej jako aktorki.. gdzieś jakby coś w tym mogło być, ale mam wrażenie, że to zasługa odbiorców, którzy sami dopowiadają różne mądrości, ponieważ tekst sam w sobie ich nie zawiera..