Mówiąc jednym zdaniem jest to obraz ukazujący w telegraficznym skrócie rozwój psychicznej choroby afektywnej- dokładnie schizofrenii. Polańskiemu udało się w sugestywny sposób pokazać wszystkie tzw. osiowe objawy tej psychozy. Mamy więc tutaj kształtujące się urojenia, omamy, patologiczne awersje, wygaśnięcie uczuciowości wyższej jak i stopniowe "oderwanie się"- dereizacja bohaterki od świata zewnętrznego. I jak w autentycznym przebiegu psychozy nie mamy tutaj możliwości określenia momentu popadnięcia Caroll Ledoux w stany schizofreniczne. Ten kliniczny wręcz wyraz dzieła stanowi istotną różnicę z podobym obrazie "Psychoza". Tam jednak głównym zamierzeniem A. Hitchcock'a było pokazanie sfery działania osoby chorej (Norman Bates) a nie jej wewnętrznego stanu psychicznego. Polańskiemu ta właśnie strona zagadnienia- wewnętrzny świat psychotycznych doznań jest głównym atutem "Wstrętu".
I na koniec pytanie. Który z rzeczywistości jest prawdziwsza? Kto jest autentyczniejszy: my ukryci za maską konwencji czy psychotyk uwolniony od przymusu narzuconego z zewnątrz wartościowania swoich działań?