wiem, że w szybkim tempie odpisuję, ale dotąd nie zdołałam trafić na ten film...

jest wiele nieścisłości, cała sytuacja z niby zaginioną pacjentką może być farsą przygotowaną po to by wyleczyć więźnia z halucynacji i rozdwojenia jaźni, któremu w innym przypadku grozi lobotomia, albo żeby zachować resztki "historii" , zanim neuroleptyki zaczną działać i wtłoczą mu historię z zabójstwem żony do głowy. zastanawia mnie jeszcze jedna rzecz: skąd lekarze mogli wiedzieć o tekście: "dlaczego jesteś mokra, kotku?", jeśli to co się tam działo wie tylko on sam i nikogo więcej tam nie było? co, niby użyli hipnozy żeby wyciągnąć z niego wszystkie dialogi z żoną z tamtego felernego dnia?

Już otym pisałem wczesniej ,ale widze ze tu jeden gość dobrze napisałwkleje to bo to dosyć ważny i niepodważalny fakt
"-To miejsce sprawia, że zaczynam się zastanawiać.
-Nad czym, szefie?
-Co byłoby gorsze:
żyć jako potwór...
czy umrzeć jako dobry człowiek?"
Skoro my potrafimy zrozumieć po tym zdaniu że Teddy jest zdrowy i zdaje sobie sprawę z sytuacji, jego lekarz, który miał nad nim pieczę przez 2 lata tym bardziej powinien.
A jednak o nic nie pyta, nie próbuje go zatrzymać - w ogóle nie reaguje.

nie wiem czy to już gdzieś było, ale jest jeszcze jeden fakt, który trochę burzy definicję, jakoby Andrew miałby być chory psychicznie.

cały czas każdy tutaj pisze "zrobił tak i siak bo NIE POTRAFIŁ POMÓC CHOREJ ŻONIE".
jednak nikt nigdy wprost nie powiedział CO jej jest, za to ONA SAMA powiedziała do Teddy'ego coś o tym (nie potrafię teraz przytoczyć wypowiedzi) że "to siedzi głęboko w niej i ją niszczy".

mogła być "robotem" po lobotomii. mogła faktycznie zabić dzieci. Teddy mógł być federalnym, którego wrabiano już przed laty.

To najbardziej wyssana z palca teoria na temat tego filmu jaką znam... To ani nie jest "fakt", ani niczego nie "burzy". To jest zwykły, pospolity domysł i fikcja.

hahahahahahahahahahaha chyba sam nie wierzysz w to co napisales. "byla robotem po lobotomii" buahahahahahahaahahah. polobotomii to ludzie sa potulni jak baranki, wrecz zamieniaja sie w warzywa. robot, buahahahahahah. moze jeszcze powiedz ze to byl C3PO w skorze kobiety.

no nie wierze....

A zauważyliście jak szeryf przesłuchiwał pacjentów i jedna z nich poprosiła o wodę, Chuck poszedł po szklankę, podał pacjentce. Gdy pokazana jest scena picia wody, chora przechyla pustą dłoń, tam nie ma szklanki, to wskazuje na to ze był chory i tak na prawdę Chuck był wymyslony...

No właśnie. Chuck był wymyślony. Widać to w tej sytuacji ze szklanką i wcześniej gdy po raz pierwszy oni kładli się spać to byli w piętrowej pryczy. Teddy na górze ;) ,a Chuck na dole. Gdy Teddy obudził się po koszmarze, to leżał sam w zwykłym łóżku i kapała na niego woda. Więc Chucka nie było, a Andrew był chory. Żadnego pożaru też nie było bo we śnie z żoną w pewnym momencie ona staje się mokra i ma rozwalony brzuch. Nie można spalić się na popiół jednocześnie będąc mokrym i krwawiącym z wyimaginowanej rany. Andrew był chory i niestety brak miejsca na inną interpretację ,chyba że uznamy że film jest pełen scen niedoróbek takich jak piętrowe łóżko, czy szklanka. Na początku filmu strażnicy nie byli poirytowani tym ,że zniknęła z zamkniętego pokoju jakaś tam bosa Rachel, ale tym że muszą brać udział w jakiejś szopce z najniebezpieczniejszym więźniem w roli głównej. A to że wymyślona Rachel z jaskini znała fachowe, medyczne słownictwo to nic innego jak to ,że pacjent ,który przez 2 lata przebywa w zakładzie nasłucha się tego typu nazw i zostają mu one w pamięci. Andrew je wyparł i niby nie pamiętał ,ale miał te terminy w podświadomości dlatego wymyślona przez niego postać mogła operować takim słownictwem.

Dodam tylko ,że to nie jest aż tak trudny i zakręcony film jak niektórzy by chcieli. To jest raczej klasyczna 180 jak w fight clubie. Czyli ,że przez większą część filmu myślimy tak jak reżyser chce ,by potem nas zaskoczyć tym ,że tak na prawdę podłoga jest sufitem. Przy założeniu ,że Teddy to Andrew ,który jest wariatem i odpaleniu filmu drugi raz z tym założeniem wszystko idealnie do siebie pasuje, tak jak halucynacje głównego bohatera od samego początku filmu i pokazanie prawdy już podczas pierwszego snu z żoną, gdy ta nagle zaczyna ociekać wodą i krwawić z brzucha. Nie zdążyli go naćpać lekami bo on jest chory od samego początku i tyle :)

Cóż, temat cały czas wyświetla mi się w powiadomieniach i widzę, że temat fabuły nie został jeszcze rozwałkowany do końca.
Gdzieś napisałem, że jedną zalet produkcji jest to, że osoby skłonne wałkować mają czego się uczepić i jeśli mają inną optykę, to da się ich wizji bronić lub może raczej: obstawać przy niej. I to bez dużej szkody dla wyniesionych wrażeń.

[jeden wielki SPOILER]

Co nie zmienia faktu, że fabuła jest oczywista, jak opisałeś powyżej:
Andrew jest chorym pacjentem eksperymentalnego ośrodka dla psychicznie chorych osadzonego na wyspie. W przeszłości brał udział w II WŚ w Europie, po powrocie borykał się z problemami natury psychicznej, (m.in. pił) a do szpitala trafił po mordzie jego skrzywionej psychicznie żony na ich własnych dzieciach i po własnoręcznym zastrzeleniu żony w akcie rozpaczy.

Jego lekarz, Chuck, po kolejnym nawrocie manii w której obolały psychicznymi ranami wojennymi i stratą rodziny umysł Andrewa ucieka od rzeczywistości, postanawia przeprowadzić wielki eksperyment i tym razem pozwolić kłopotliwemu pacjentowi w pełni wcielić się swoją wymyśloną postać.
W mistyfikacji udział bierze kilkadziesiąt osób złożonych z pracowników oraz pacjentów ośrodka na wyspie.
Andrew (tak jak wcześniej, bo w szpitalu spędził już kilka lat) w dłuższych okresach nawrotu swojej choroby przeistacza się w detektywa Teddy'ego, który prowadzi sprawę tajemniczego ośrodka na pewnej wyspie oraz próbuje odnaleźć trop pewnego mordercy, który w przeszłości przyczynił się do śmierci jego żony. Są to oczywiste umyki jego psyche, która uchyla się od prawdy o bolesnych wydarzeniach, których stał się bohaterem.

Ponieważ jest wtedy pacjentem kłopotliwym, rada lekarzy ośrodka ostatecznie zdecydowała się, że nie da się go wyleczyć i należy wykonać lobotomię - czyli zrobić z niego nieszkodliwe warzywo. Dla dobra Andrewa i reszty pacjentów.
Chuck, a więc doktor Andrewa nie chce się poddać i stracić pacjenta, tak więc namawia wszystkich na przeprowadzenie tej próby, która dochodzi do skutku i którą oglądamy my - z punktu widzenia pacjenta w stanie własnego alter ego, a więc oczami i umysłem Teddyego...

Gdy w finale filmu w latarni, po raz kolejny udaje się pacjenta Andrewa sprowadzić na ziemię i wytłumaczyć mu, że Teddy to tak naprawdę jedynie wytwór jego wyobraźni, jego los wydaje się ocalony.
Niemniej w samym końcu widzimy scenę, w której dość niejednoznacznie Andrew daje znać Chuckowi, że wyleczony nie jest i nie będzie. Zgadza się więc na lobotomię - by "umrzeć" jako dobry człowiek (ze świadomością, jako Andrew) niż żyć jako potwór (nieprawdziwy, nieobliczalny i groźny dla innych Teddy).


Mam nadzieję, że był sens jeszcze raz to opisać.
Generalnie film pełen jest niuansów które podnoszą go do rangi majstersztyku kinematografii, a najlepiej o tym świadczy święte przekonanie niektórych, że jednak miał tu miejsce spisek przeciw "marszalowi" Teddy'emu.

Jak słusznie napisałeś (choć nie ty pierwszy ;) powtórne obejrzenie Wyspy Tajemnic z nastawieniem, że "to tak naprawdę chory pacjent Adrew i jego skrzywiona jaźń" skutkuje poukładaniem sobie całej historii w jedną, logiczną całość, a te 5% niuansów nad którymi trzeba się mocno napocić, to tak naprawdę wisienka na tym wyjątkowym, celuloidowym torcie.

bo może wg niego dobry człowiek to taki, który przybył na wyspę z misją znalezienia pacjentki i nie przyjmuje do wiadomości faktu swojej cięzkiej przeszłości która mu na wyspie zaserwowano a której pamiętać nie chciał. a zły to taki który zaczyna akceptować i uznawać straszna prawdę jaką było to co w zyciu przeszedł...

Oj, bidoki. Daliście się zmanipulować reżyserowi (brawa!). Obejrzyjcie porządnie film jeszcze raz od porządku do końca.

Jest jeszcze pewien argument przemawiający, ze niestety był chorym pacjentem.

Zwróćcie uwagę, jak reaguje na opowieść pierwszego przesłuchiwanego pacjenta (30 minuta) - Teddy zaczyna go dręczyć ołówkiem "nie pomyślałeś, że ona też miała dzieci?", pacjent mówi "chce wrócić" znacząco patrząc się na "Chucka". Niestety chyba interpretacja jest jedna.

A no i przecież nie zostało rozwikłane przez Teddyego główne założenie - jak się pacjentka wydostała z celi? Nawet jak ją spotyka - nie pyta jej o to!

Jedyne, co mi nie daje spokoju to ta latarnia na koniec. Dlaczego lobotomia miałaby być wykonywana w latarni? ...

Wiemy, że w filmie chodzi o to, że NIE WIADOMO czy był chorym pacjentem czy tym federalny. Żadna wersja nie jest lepsza czy gorsza, o to chodzi, że każdy jest inny i każdy inaczej to zinterpretuje. Każdy ma taki koniec filmu jaki chce. :) Dla mnie był federalnym, ale wybrał lobotomie ponieważ musiałby żyć jako potwór wszyscy by tak o nim myśleli, po prostu musiałby zostać Leddisem, lekarze myśleliby że udało się im go "omamić" i wygraliby no i nie mógłby wyjawić sekretu co zrobią z pacjentami w tym szpitalu czyli musiałby porzucić ideę z jaką tam pojechał-zdemaskowanie ich i miałby na sumieniu tych pacjentów których nadal maltretują byłby potworem. Dlatego zadaje pytanie Chuckowi na końcu o to czy wolałby żyć jako ten potwór czy umrzeć jako dobry człowiek. On wybrał. Ale jak mówiłam, żadna wersja nie jest tą "właściwą". Ale zobaczcie jakie emocje zostały w nas przez to zakończenie wywołane, że mamy takie forum i tyle wersji.