wydaje mi sie, ze to kwestia twojego nastawienia.
jesli nastawiasz sie na dzielo, ktore ma ci dac niewiadomo jakie przeslanie to tego nie otrzymasz.
nie bronie filmu, bo to jak sie komu podoba to juz odrebna sprawa.
jednak z twojej wypowiedzi, jasno wynika ze jestes nieco zmeczony kinem skandynawskim co rzutuje na film jeszcze przed jego ogladaniem :P

Nie tyle jestem zmęczony kinem skandynawskim, co tym konkretnym obrazem, którego targetem jest chyba młodzież gimnazjalna. Mając jednak na uwadze jego wysoką notę zaczynam się zastanawiać, kto i dlaczego ma go za dzieło bardzo dobre?

Moim zdaniem film ten ukazuje, iż czasem warto spuścić komuś wpier(lalka), by potem dać się zgnębić. :)

Mi się po prostu wydaje, że główny bohater nie chciał pobić tych licealistów, ponieważ jak to ich regulamin głosił zostałby za to wyrzucony ze szkoły albo ukarany. Warto zauważyć, że Eryk został przeniesiony do nowej szkoły właśnie dlatego, iż w starej często się bił. Jego matka wysłała go tam, by się poprawił, bo w przeciwnym razie nie dostałby się później do liceum. A co do tego twojego "robił za popielniczkę" to mógł w ten sposób ukazać im swoją wytrwałość i to, iż zastraszanie go czy tym podobne metody nie są w stanie go im podporządkować.

Dokładnie, Erik po prostu nie chciał zostać wydalony ze szkoły. Zależało mu na tym żeby skończyć szkołę, jak i na tym żeby nie zwieść zaufania swojej matki, jednej osoby w której miał oparcie. W domu miał patologiczne relacje z ojcem, dostawał od niego wpierd* "za wszystko", znosił to, a mógł przecież szybciej rozwiązać ten problem. Czasem pewne okoliczności zmuszą człowieka do postępowania wbrew swojej woli, a tylko nieliczni znajdują wyjście nie kończące się tragedią. Erik dzięki swojej cierpliwości, świadomości, ogromnej sile charakteru i bystrości potrafił sobie poradzić. To niestety rzadkość, bo w takich okolicznościach w jakich znalazł się główny bohater ludziom przeważnie siada psychika.

Przeczytaj książke ;)

Słabo czytam:)

nie martw sie, szybko pójdzie :) jak sie wciągniesz to skończysz po dwóch dniach ;)

To czuć i widać, piszesz też tak sobie. Jeżeli nie skumałeś, że chłopach jest dopiero w gimnazjum, miotany jest emocjami okresu dojrzewania a pragnie dochować obietnicy matce to omijaj takie filmy i oglądaj piratów z Karaibów. To są lata 50 i wątek nazistowskich resentymentów w elitach społecznych też ma znaczenie. Pozdrawiam.

Jak dla mnie film może nie wybitny, ale z pewnością solidny, a określenie go "emo średniakiem" jest grubą przesadą. Nie wiem co w tym złego że główny bohater to romantyk. Komu miał okazywać uczucie jak nie dziewczynie którą bardzo polubił. :) Oprócz kolegi z pokoju i tej dziewczyny nie miał w tej szkole nikogo z kim mógł porozmawiać. Co do reszty to też żaden galimatias i brak logiki, radzę Ci obejrzeć "Zło" uważniej.

Oglądałem uważnie, jak zwykle zresztą i moja wypowiedź powstałą po owym seansie właśnie. Jesli możesz, to powiesz mi, o czym jest ten film?

Zło jest o kilku rzeczach, przede wszystkim to obraz o młodym chłopaku który znalazł się w nieodpowiednim dla siebie miejscu i towarzystwie. O tym jak sobie w z tym wszystkim próbuje poradzić, przetrwać, zmienić coś, mając świadomość że przez jeden błąd może zaprzepaścić swoją przyszłość. Film dotyka problemów podziałów społecznych, dyskryminacji ze względu na pochodzenie, agresji i terroryzowania w szkole, patologii systemu wychowania.

To, co piszesz, jest oczywiste, ale taką łatkę można przylepić do praktycznie połowy dzieł w tv czy kinie. Problem w tym, że owe uniwersalne wartości są tak infantylnie i chaotycznie oddane, że ma się wrażenie, jakby ten film był o wszystkim i niczym, Brak mu jasnego przesłania, kręgosłupa - całość przypomina narrację świadka wypadku drogowego, który co kilka chwil przypomina sobie nowy szczegół.

Być może masz racje, można to przypisać do wielu filmów. Dlatego napinałem że film nie jest wybitny. Mi akurat forma tego filmu, się podobała - rzecz gustu. Nie dostrzegam w nim niepotrzebnego chaosu. Co innego myślę o samym zakończeniu, wyidealizowane i dla większości nieosiągalne.

Dla mnie ten film ma bardzo konkretne i jasne przesłanie. Młody zbuntowany chłopak rozładowuje problemy w domu za pomocą agresji w szkole. Miłość jego matki, przyjaźń i pomoc kolegi sprawiają, że chłopak chce z tym skończyć. Chce wyjść na prostą i to mu się udaje. Cały film to walka wewnętrzna bohatera o godność człowieka, swoją przyszłość i obietnice daną matce. Dla mnie perfekcyjnie jest oddana próba zachowania godności człowieka z jednoczesnym respektowaniem chorych zasad panujących w szkole. Film wielowątkowy i dający do myślenia.

Świetnie napisane.

I nawet cycków nie pokazali. :(

Fakt, liczyłem na bukkake.