Z każdego opisu tego filmu musi w sposób nieunikniony wynikać, że jest to jeszcze jeden oparty na faktach kryminał (może thriller) o policjantach i seryjnym mordercy. Bo też ten film kryminałem jest przede wszystkim. Na pierwszy rzut oka nawet dosyć typowym, ale – jak się z czasem okazuje – tylko na pierwszy rzut oka, gdyż ostatecznie taki z „Memories of Murder” typowy kryminał, jak z – dajmy na to – „Memento” typowy thriller.
Nie warto jednak pisać zbyt konkretnie o fabule tego filmu i jego zaletach. W tym przypadku zepsułbym wyłącznie niespodziankę, czego oczywiście nie chcę. Bardzo niekonkretnie i ogólnie napiszę więc, że to film, który zaskakuje, i co najważniejsze zaskakuje już nie tylko takimi, w większości przypadków niezbędnymi dla dobrego kina przymiotami, jak: znakomitym aktorstwem, wiarygodnością postaci, tła i przede wszystkim oryginalnością fabuły, ale zaskakuje też ‘taktem’ w jaki zaskakuje... Bo "Memories of Murder", kiedy to tylko możliwe unika wszelkiego rodzaju wysilonego dramatyzmu i efektowności, zwłaszcza tej typowej dla filmów o seryjnych mordercach... Twórcy tego filmu po prostu w mądry i stonowany sposób opowiadają niezwykle zajmującą i niejednoznaczną historię, a przy okazji przekraczają lub po prostu pogłębiają gatunek, do którego zalicza się ich film.
Świetne kino.