Moim zdaniem bezsensowne byłoby wskazanie mordercy, jeżeli wcześniej jasno dano do zrozumienia widzowi, że historia jest oparta na faktach, a fakty są takie, że sprawa pozostaje do dnia dzisiejszego tajemnicą.
Można to nazwać kryminałem, aczkolwiek uważam, że to bardziej dramat psychologiczny.
Podoba mi się, jak policjant z Seulu traktuje sprawę profesjonalnie i podchodzi do niej z zimną krwią, dopóki nie zostaje zabita dziewczyna, którą znał i z którą rozmawiał. Wiemy, że przyjechał do miasta niedawno, może dlatego właśnie poprzednie zbrodnie nie robiły na nim takiego wrażenia, ponieważ zwyczajnie nie znał tych ludzi. Kiedy zabito kogoś z kim spędził trochę czasu, on natychmiast reaguje emocjonalnie, dochodzi jeszcze do tego fakt, że stracił z oczu podejrzanego i ogólna frustracja spowodowana tym, że śledztwo stało w martwym punkcie.
W ogóle czy możemy mówić, że zniknięcie podejrzanego i nagłe kompletnie niezgodne z tradycjami zbrodniarza morderstwo to zbieg okoliczności? Poza tym podczas przesłuchania podejrzany zanim został kopnięty w twarz, zareagował bardzo emocjonalnie. Poza tym to on zamawiał piosenkę. Nawet jeżeli to nie był on, to wydaje mi się, że musiał to być ktoś z jego otoczenia, ktoś kogo znał, (a kogo pomimo zła jakie czynił, za wszelką cenę nie chciał wydać BYĆ MOŻE?). I dlaczego nie pamiętał ostatniej piosenki z audycji, pomimo, że wyraźnie powiedział, że słuchał jej całej i nie wychodził z domu?
W ogóle bardzo mało wiemy o nim. Czy miał rodzeństwo? Dlaczego zamawiał tę piosenkę? czy, jeżeli to on nie był mordercą, zdawał sobie sprawę, że jest ona hymnem mordercy? jeżeli tak, dlaczego dalej ją zamawiał? I czym spowodowana była ta uczuciowa reakcja, kiedy mówiono o brzoskwiniach na przesłuchaniu? Wydawał się wstrząśnięty, czy odnalazł w tym, jakiś ukryty podtekst, którym zabójca chciał mu coś przekazać? Czy to możliwe, że zabójca morderstwami chciał mu coś przekazać? Co miał znaczyć spork w waginie? Czy to możliwe, że mordercy tak naprawdę zależało na uwadze podejrzanego (mordował w rytm jego piosenki)? Czy wspomniana już uczuciowa reakcja miała związek z tym, że nagle zdał sobie sprawę, kto za tym stoi? Czy gdyby ten skretyniały pijany mistrz nie wykopał go wtedy ze świadomości, powiedziałby coś istotnego?
Jeżeli ostatniego morderstwa dokonano, kiedy policjant stracił wizję z podejrzanego, a mordercą nie był ten podejrzany, to może to oznaczać, że podejrzany miał stalkera, kogoś kto chciał go w coś wrobić, z zemsty czy jakiejkolwiek innej pobudki?
Czy tylko mi wydaje się, że podejrzany w scenie na torach, która jest finałową, chciał coś powiedzieć, a na jego twarzy widać wewnętrzną walkę?

(to tylko moje rozważania, nie znam odpowiedzi, to nadinterpretacja z mojej strony)

Jego szaleństwo i desperacja w ostatnich minutach filmu, kiedy to za wszelką cenę chce ukarać rzekomego "zbrodniarza" pomimo tego, że fakty są na jego korzyść, sprawiły, że przechodziły mnie ciarki.

((wgle nie mam pojęcia, czy to już nie jest głupota, ale kobieta z domu na wzgórzu, powiedziała, że dłonie mordercy były delikatne, jak damskie. Czy nie mogła tego zrobić kobieta, znaczy wiem, że na ciałach zamordowanych znajdowano ślady spermy, a nie wiem czy stwierdzenie, że mogła nosić słoik ze spermą nie byłoby już z lekka aktem mojej desperacji x>)