Allen w ciekawy sposób przedstawił "fenomem" celebrytyzmu. Są to zupełnie zwyczajne osoby, które nic szczególnego nie osiągnęły. Nie różnią się niczym od przeciętnego "zjadacza chleba". Najbardziej bawią mnie w nich dwie rzeczy.
Po pierwsze kiedy trwa ich pięć minut sławy stają się autorytetami dosłownie w każdej możliwej dziedzinie (a bywa że to totalne przymuły).
Po drugie media podniecają się dosłownie wszystkim co ich dotyczy, nawet jeżeli jest to kwestia zupełnie przyziemna, należąca do sfery codziennej rutyny. Na przykład w filmie dziennikarka pod jarała się tym że Leopoldo nosi białe bokserki albo relacja na żywo z porannego golenia :) Przezabawne.