Jak dla mnie, jest to po prostu trochę prześmiewcze (ale ponadczasowe) wyobrażenie klasowości pozwalające podjechać mi własnymi knowaniami pod temat jednego procenta rządzącego światem, choć czasy wskazują raczej na Zimną Wojnę i komunizm z uwzględnieniem wad ustrojów demokratycznych. Jest to zatem, w mojej interpretacji, nie głupie, ale zbyt ambitne i pretensjonalne w całej swej "hipisowości" dzieło. Jednak wciąż dla ludzi obiektywnie myślących i uczulonych na blefy w gambitach społeczno-gospodarczych. W każdym razie, o ile przesłanki są do przyjęcia to film wciąż jest trochę żenujący: brzydcy Brytyjczycy, owłosiony Sean Connery w czerwonych majtkach, sama postać Zardoza, efekty... Nie ogląda się tego z przyjemnością. Tym bardziej, że w tym okresie zaczynało pojawiać się już naprawdę dobre kino sci-fi, a Zardoz po prostu wciąż przypomina klimatem Wehikuł czasu z 1960, a kiczem Barbarellę z 1968.