Od kilku miesięcy na Filmwebie funkcjonuje dział "Powiększenie", który sukcesywnie dostarcza Wam pogłębionych analiz filmowych, wywiadów, tekstów z zakresu historii kina, artykułów badających zjawiska popkultury poprzez pryzmat narzędzi antropologii kulturowej, socjologii i filozofii. Oto kilka najciekawszych pozycji, jakie ukazały się w ostatnim czasie:
Sztuka kalkowania, czyli 4 powody dla których komiks nie mógł pozostać komiksem autorstwa Darka Aresta
Regularność, z jaką w ostatnich latach atakują kina ekranizacje komiksów, nie jest efektem przypadku, ani przeciągłej sezonowej mody. W Polsce komiksowi dopiero od niedawna udaje się przełamywać lekceważenie, z jakim zwykło traktować się „obrazkowe historyjki” spychane do kategorii dziecięcych rozrywek. Od niedawna wydaje się u nas w godnej oprawie albumy, które w kulturach bardziej otwartych na tę formę od lat mają status klasyki. Rynek zbytu powiększa się proporcjonalnie do skuteczności łamania stereotypu. Jednak takie dorastanie komiksu do filmu jest tylko częścią prawdy. Przede wszystkim to dumna X Muza musiała dorosnąć do komiksu. Nieograniczoną wyobraźnię jego twórców kino zwykło redukować do tego, co wykonalne.
WIĘCEJ
Mroczne istnienie - esej Michała Walkiewicza o Wernerze Herzogu
Jest taka anegdotka z planu "Fitzcarraldo": Herzog kręcił film w dorzeczu Amazonki. Wódz lokalnego plemienia, widząc, że reżyser nieustannie kruszy kopię ze swoim "ukochanym wrogiem", Klasuem Kinskim, zaproponował pomoc. Ceną za śmierć aktora miała być… paczka papierosów. Bez względu na to, ile prawdy jest w tej opowieści, moja fascynacja Herzogiem zaczęła się właśnie od niej. Było to zauroczenie, uczucie powierzchowne, które narodziło się przedwcześnie, bo jeszcze w liceum.
WIĘCEJ
"Kino, miłość, tożsamość" - analizy filmu "Głową w mur" autorstwa Iwony Kurz
Jeden z fotosów promujących film "Głową w mur" Fatiha Akina przedstawia młodą parę pozującą do pamiątkowego zdjęcia. Wszystko jak należy, biel sukni, czerń garnituru, kwiaty i kieliszki z szampanem wzniesione w toaście. Coś jednak w tym obrazku przeszkadza - jakaś obojętność w twarzy panny młodej, jakaś determinacja czy rozpacz w oczach pana młodego. To zdjęcie raczej nie posłuży jako pretekst do nostalgicznych wspomnień o miłości pięknej i młodej. Wesele, zdawałoby się, tradycyjne, a przecież ani nie powołuje rodziny, ani nie spaja struktury społecznej. Tak czy owak, zaczynamy jednak od małżeństwa - jednej z najważniejszych instytucji społecznych; określa przecież sposób nawiązywania trwałych i aprobowanych związków podtrzymujących siatkę więzi społecznych, a przede wszystkim służących opiece nad potomstwem. Tyle antropologia i tradycja.
WIĘCEJ
Spektakl władzy absolutnej - Szymon Wróbel o "Gladiatorze" Ridleya Scotta
Film Ridleya Scotta zatytułowany "Gladiator" może wzbudzać krańcowo różne emocje i krańcowo różne interpretacje. Można w tym fresku dostrzec typowo hollywoodzki film akcji, coś, co nie różni się jakościowo, powiedzmy, od filmów z Brucem Willisem pokroju kolejnych wcieleń "Szklanej pułapki"; można w nim dostrzec także symptom aktualnego stanu społeczeństwa amerykańskiego, które zgłosiło zapotrzebowanie na nowy typ bohatera: heroicznego i brawurowego, żonglującego swym życiem, takiego jakiego znamy z wojny trojańskiej, powiedzmy Achillesa XXI wieku, żyjącego krótko i intensywnie i domagającego się wiecznej sławy wypowiadanej w opowieściach, a zatem bohatera charakterystycznego dla cywilizacji wojny, a nie cywilizacji pokoju. Można wreszcie filmem Scotta rozkoszować się tak jak niektórzy rozkoszują widowiskiem sportowym, powiedzmy zapasami lub boksem i koncentrować się tylko na walce gladiatorów. Nieliczni, prawdopodobnie ci najbardziej naiwni, oglądają ten film jako źródło informacji historycznych.
WIĘCEJ
Jeżeli chcesz współtworzyć z nami dział "Powiększenie" prześlij nam swój tekst na adres: kmichalowski@filmweb.pl, mpietrzyk@filmweb.pl, mburszta@filmweb.pl
Sztuka kalkowania, czyli 4 powody dla których komiks nie mógł pozostać komiksem autorstwa Darka Aresta
Regularność, z jaką w ostatnich latach atakują kina ekranizacje komiksów, nie jest efektem przypadku, ani przeciągłej sezonowej mody. W Polsce komiksowi dopiero od niedawna udaje się przełamywać lekceważenie, z jakim zwykło traktować się „obrazkowe historyjki” spychane do kategorii dziecięcych rozrywek. Od niedawna wydaje się u nas w godnej oprawie albumy, które w kulturach bardziej otwartych na tę formę od lat mają status klasyki. Rynek zbytu powiększa się proporcjonalnie do skuteczności łamania stereotypu. Jednak takie dorastanie komiksu do filmu jest tylko częścią prawdy. Przede wszystkim to dumna X Muza musiała dorosnąć do komiksu. Nieograniczoną wyobraźnię jego twórców kino zwykło redukować do tego, co wykonalne.
WIĘCEJ
Mroczne istnienie - esej Michała Walkiewicza o Wernerze Herzogu
Jest taka anegdotka z planu "Fitzcarraldo": Herzog kręcił film w dorzeczu Amazonki. Wódz lokalnego plemienia, widząc, że reżyser nieustannie kruszy kopię ze swoim "ukochanym wrogiem", Klasuem Kinskim, zaproponował pomoc. Ceną za śmierć aktora miała być… paczka papierosów. Bez względu na to, ile prawdy jest w tej opowieści, moja fascynacja Herzogiem zaczęła się właśnie od niej. Było to zauroczenie, uczucie powierzchowne, które narodziło się przedwcześnie, bo jeszcze w liceum.
WIĘCEJ
"Kino, miłość, tożsamość" - analizy filmu "Głową w mur" autorstwa Iwony Kurz
Jeden z fotosów promujących film "Głową w mur" Fatiha Akina przedstawia młodą parę pozującą do pamiątkowego zdjęcia. Wszystko jak należy, biel sukni, czerń garnituru, kwiaty i kieliszki z szampanem wzniesione w toaście. Coś jednak w tym obrazku przeszkadza - jakaś obojętność w twarzy panny młodej, jakaś determinacja czy rozpacz w oczach pana młodego. To zdjęcie raczej nie posłuży jako pretekst do nostalgicznych wspomnień o miłości pięknej i młodej. Wesele, zdawałoby się, tradycyjne, a przecież ani nie powołuje rodziny, ani nie spaja struktury społecznej. Tak czy owak, zaczynamy jednak od małżeństwa - jednej z najważniejszych instytucji społecznych; określa przecież sposób nawiązywania trwałych i aprobowanych związków podtrzymujących siatkę więzi społecznych, a przede wszystkim służących opiece nad potomstwem. Tyle antropologia i tradycja.
WIĘCEJ
Spektakl władzy absolutnej - Szymon Wróbel o "Gladiatorze" Ridleya Scotta
Film Ridleya Scotta zatytułowany "Gladiator" może wzbudzać krańcowo różne emocje i krańcowo różne interpretacje. Można w tym fresku dostrzec typowo hollywoodzki film akcji, coś, co nie różni się jakościowo, powiedzmy, od filmów z Brucem Willisem pokroju kolejnych wcieleń "Szklanej pułapki"; można w nim dostrzec także symptom aktualnego stanu społeczeństwa amerykańskiego, które zgłosiło zapotrzebowanie na nowy typ bohatera: heroicznego i brawurowego, żonglującego swym życiem, takiego jakiego znamy z wojny trojańskiej, powiedzmy Achillesa XXI wieku, żyjącego krótko i intensywnie i domagającego się wiecznej sławy wypowiadanej w opowieściach, a zatem bohatera charakterystycznego dla cywilizacji wojny, a nie cywilizacji pokoju. Można wreszcie filmem Scotta rozkoszować się tak jak niektórzy rozkoszują widowiskiem sportowym, powiedzmy zapasami lub boksem i koncentrować się tylko na walce gladiatorów. Nieliczni, prawdopodobnie ci najbardziej naiwni, oglądają ten film jako źródło informacji historycznych.
WIĘCEJ
Jeżeli chcesz współtworzyć z nami dział "Powiększenie" prześlij nam swój tekst na adres: kmichalowski@filmweb.pl, mpietrzyk@filmweb.pl, mburszta@filmweb.pl
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
